Dziękuję za słowa wsparcia. Najgorsze jest to że w takie dni gdzie chu...wo się czuję mogłabym z piżamy nie wychodzić, dziecku puszczam bajki a sama najchętniej bym leżała nic nie robiła, gmerala w necie, czuje się czasem nikim, zerem, fatalna matką (pomino ze tak naprawdę bardzo dbam o syna), jakbym była najgorsza na świecie.zawsze mialam bardzo niskie poczucie wlasnej wartości ale teraz to juz jest mniej niz zero. Czuję sie nie atrakcyjna bo mam z 10kg nadwagi, minęły 2lata od porodu a ja nie moge za cholere tego zrzucić,oczywiście wiem ze to tez przez zajadnanie stresu. Podjadanie między posiłkami i wiem ze gdybym tylko trochę zmienila nawyki żywieniowe to moze waga by ruszyla w dół ale pomimo ze jestem bardzo niezadowolona z wagi to i tak kończy sie narzekaniem i moja skwaszoną miną. Nie wiem jak ruszyć do przodu z odchudzaniem, ze zmianą myślenia, z życiem , z tym żeby wyjsc z tego marazmu. Na sama mysl ze cos powinnam zrobić, coś zmienić odrazu łapią mnie lęki. Strasznie to pogmatwaneżycie pisze: ↑19 marca 2019, o 08:52Pozwól sobie na gorsze samopoczucie. Przytul dzieciaka mocno i nawet sobie popłacz. Takie kryzysy każda matka przechodzi nawet bez nerwicy. Jak będziesz miała dziś chwilę czasu dla siebie idź na szybki spacer, albo poćwicz. Zrób co masz do zrobienia, ale nie myśląc, że musisz to zrobić tylko zrób bez nakręcania się. Mi w takich momentach pomagało mycie podłogi szmata na kolanach. Zawsze mnie to bawiło, że bez nerwicy nigdy bym tego nie zrobilaznerwicowana_ja pisze: ↑19 marca 2019, o 08:14Kochani chyba nerwica przechodzi mi w depresję czy cos. Mam ostatnio dosc wszystkiego, mam dosc ciaglego siedzenia z dzieckiem ale z drugiej strony boje sie go zostawić z kims na dluzej bo mysle ze nikt fo dobrze nie upilnuje. Snuje się po domu jak zombie. Potrafie caly dzien z piżamy nie wyjść. Fakt ze jak tylko było slonce i ladna pogoda to czulam ze zyje, teraz znów taka ch...ia i mam tego dola. Okres mi się spóźnil prawie miesiąc wiec przez to tez sie czułam bardzo źle i fizycznie i psychicznie jak juz wkocnu dostałam myslalam że mi się poprawi a tu du*a blada. Mam wrażenie ze jest jeszczs gorzejdo tego mam przewlekle zapalenie zatok, ktore ciągnie sie juz od października, ciagle zapchane zatoki, ciekzo mi sie oddycha, przez to zawroty glowy, wiem że jak mozg zle dotelniony to tez człowiek taki rozbity i bez sił. I do tego moj facet ktory znow ostsnio pochlal i zrobił mi jak zawsze o głupotę mega awanturę. Mam dość i mam wrażenie ze przegrałam swoje życie. Sa chwilę ze jest ok ale sa takie dni jak dzisiaj ze moje dziecko od samego rana marudzi, płacze z byle powodu a ja juz na dzien dobry mam wqrw i mam ochotę wyjsc trzasnac drzwiami ibwrocic za tydzien
A tak poza tym uśmiechnij się i śmiej się z tego, że zaraz ta nerwica cię rozpierdzieli.
A tak poza tym uśmiechnij się i śmiej się z tego, że zaraz ta nerwica cię rozpierdzieli.
paradoksalnie, odpuszcza trochę w trakcie wysiłku, jak siedzę nieruchomo to znowu zaczynam się dusić 
niech to się wreszcie skończy
. Tak, przed okresem mam nasilenie objawów, i w trakcie też 
. To normalne że nastrój i objawy falują. Raz na wozie raz pod wozem. To jest właśnie nerwica. To się nie skończy póki nie będziesz spokojnie reagować na objawy. Popatrz na to inaczej masz szansę budować w sobie teraz odporność na cierpienie. Popatrz na to z boku jak widz. Da się.
piesek mial jakies rewolucje zoladkowe, bylismy u weta nastraszyl mnie lamblią i choć nic mu nie wyszlo w dwoch typach testow nagle beng. Cale to gowno powrocilo. Jestem od nowa nerwowa, mysle tylko o badaniach, dzisiaj np mialam lekkie falowanie, hiperwentylacje, od razu zrobilam sie na maxa nerwowa, serducho mi kolataloi musialam wyjsc na dwor, zeby sie uspokoic. Tydzien temu mialam szczepienie na tezca i pozamiatalo mnie po nim max, ale orzeciez do nnie to nie dociera tylko juz sobie wytlumaczylam to jakas ukryta chorobą. Nie mam za komfortowej sytuacji w domu i to tez mnie dobija. Psa sie teraz bardziej boje niz lubie, bo przeciez choroby. 
