Celine Marie pisze: ↑

9 lipca 2018, o 12:44

Ja zauważyłam,że sny mnie bardzo roztasowują ,śnią mi się realistyczne głupoty ,wstaję z atakiem i cały dzień mam do d ,przecież nie zapanuje nad tym co mi się śni .Jeszcze przez tą suszę znowu mam pełno wydzieliny w gardle,jak żyć?

Mam to samo! Czasem budze sie z tak silnym strachem, ze pol dnia wyciete! I tez mam problem z tym glutem w gardle. W moim przypadku to uczulenie na grzyby, ktore teraz sa w szczytowej formie pylenia

emek16 pisze: ↑

9 lipca 2018, o 14:13

Po paru fajnych dniach z udaną akceptacją dzisiaj nadszedł mały kryzys jelita mi szaleją. Mam takie pytanie czy normalną rzeczą w nerwicy jest strach przed biegunką ale nie taki strach że mnie złapie i nie będę miał gdzie się wypróżnić tylko lęk przed dolegliwością jaką jest biegunka strach przed odczuciami z nimi związanymi.

U mnie to samo. Boje sie, ze nie da sie tego np zahamować.

znerwicowana85 pisze: ↑

9 lipca 2018, o 21:54

Celine Marie pisze: ↑

9 lipca 2018, o 12:44

Ja zauważyłam,że sny mnie bardzo roztasowują ,śnią mi się realistyczne głupoty ,wstaję z atakiem i cały dzień mam do d ,przecież nie zapanuje nad tym co mi się śni .Jeszcze przez tą suszę znowu mam pełno wydzieliny w gardle,jak żyć?

Mam to samo! Czasem budze sie z tak silnym strachem, ze pol dnia wyciete! I tez mam problem z tym glutem w gardle. W moim przypadku to uczulenie na grzyby, ktore teraz sa w szczytowej formie pylenia

Miało być "rozstrojowują " Durny słownik .Tak czy siak zawsze raźniej jak ktoś jeszcze ma tak samo .

Celine Marie pisze: ↑

9 lipca 2018, o 22:13

znerwicowana85 pisze: ↑

9 lipca 2018, o 21:54

Celine Marie pisze: ↑

9 lipca 2018, o 12:44

Ja zauważyłam,że sny mnie bardzo roztasowują ,śnią mi się realistyczne głupoty ,wstaję z atakiem i cały dzień mam do d ,przecież nie zapanuje nad tym co mi się śni .Jeszcze przez tą suszę znowu mam pełno wydzieliny w gardle,jak żyć?

Mam to samo! Czasem budze sie z tak silnym strachem, ze pol dnia wyciete! I tez mam problem z tym glutem w gardle. W moim przypadku to uczulenie na grzyby, ktore teraz sa w szczytowej formie pylenia

Miało być "rozstrojowują " Durny słownik .Tak czy siak zawsze raźniej jak ktoś jeszcze ma tak samo .

Domyslilam się proste , że raźniej.

Zauważyłam, ze sny (w moim odzypadku), a sczegolnie jeszcze takie zawierające taty wzbudzajace lek, pojawiaja sie w bardziej stresujace dni. Widac, jak poradze sobie z nerwami w ciagu dnia, to nerwica sie „wkurza” i chociaz w nocy mnie czs dojezdza

Mial ktos obnizone neutrofile? Mam 1.7 tys.. norma od 2.25 = stres.

Cześć. Czuje się słabo. Chodzę przybita i skołowana. Kezanka z pracy na zwolnieniu , coś jej tam powychodziło nie tak w tych wynikach z firmy i musi się dalej zdiagnozować. Narazie lekarze nie wiedzą co jej jest. Dziś dowiedziałam się że kolejny kolega ma guza mózgu. Nie znam go za dobrze, ale wiadomość i tak przykrą, w świetle ostatnich zdarzeń. Dziś w końcu przyszedł mój telefon, w końcu miałam dostać slużbową komórkę. A dostałam taką cegłe że wstyd to przy ludziach wyjąć. Żeby jeszcze wszyscy mieli takie same to ok , ale nie ... Ja dostałam chyba najgorsza z możliwych opcji i poczułam się wręcz upokorzona tym złomem. No tak... normalne telefony dla elity A cegły dla plebsu. Przykro mi też bo w związku się mi nie układa A wręcz sypie. I nawet mi trochę żal tego bo to nie jest zwykły kryzys A coś naprawdę poważnego. W końcu tyle lat razem ... jednak trochę smutno, trochę szkoda...mimo wszystko. Gubie się i robię głupie rzeczy. Jak to ja. Jak zwykle. A potem mam wyrzuty sumienia.
Dziś wróciła fala deprechy. Trudno się dziwić. Nie jest kolorowo. Ale mogło by być chociaż kuuurwa szaro .

Mam wrażenie, że jest lepiej. Ale gdy złapie mnie atak paniki/ natrętnych myśli czuję, że DD się wzmocniło. Gdy jestem spokojny jest już całkiem znośnie, jak uważacie to normalne?

Berg pisze: ↑

11 lipca 2018, o 12:24

Mam wrażenie, że jest lepiej. Ale gdy złapie mnie atak paniki/ natrętnych myśli czuję, że DD się wzmocniło. Gdy jestem spokojny jest już całkiem znośnie, jak uważacie to normalne?

Mam tak samo u mnie dd ma rozne formy/natezenie i pojawia sie i znika w zależności od lęku. Ale czasem jest tak ze jak jestem spokojna to jest wlasnie "znośnie " tak jak mowisz. Mam chyba wtedy minimalna dd. Ale martwie sie wtedy ze to juz pewnie nie dd tylko normalność i ta " dziwnosc" zostanie mi na zawsze czasem nie jestem w stanie stwierdzic czy mam dd czy nie

Wiesz co, to ostatnie odnośnie normalności to oznaka, że do końca jeszcze nie przeszło. Jak przejdzie to po protu nie będziesz się już kontrolowała. U mnie jednak problem polega na tym, że w mniejszym czy większym stopniu odczuwam natręta odnośnie mojej tożsamości. Nawet jak świat jest blisko, a ja jestem spokojny to coś tam dalej siedzi i każe się wszystkim dziwić. A ja czuję się jak świr, dziwię się nawet temu że "jestem" i usilnie kontroluję wszystko co robię xD

eska2004 pisze: ↑

11 lipca 2018, o 12:34

Berg pisze: ↑

11 lipca 2018, o 12:24

Mam wrażenie, że jest lepiej. Ale gdy złapie mnie atak paniki/ natrętnych myśli czuję, że DD się wzmocniło. Gdy jestem spokojny jest już całkiem znośnie, jak uważacie to normalne?

Mam tak samo u mnie dd ma rozne formy/natezenie i pojawia sie i znika w zależności od lęku. Ale czasem jest tak ze jak jestem spokojna to jest wlasnie "znośnie " tak jak mowisz. Mam chyba wtedy minimalna dd. Ale martwie sie wtedy ze to juz pewnie nie dd tylko normalność i ta " dziwnosc" zostanie mi na zawsze czasem nie jestem w stanie stwierdzic czy mam dd czy nie

Miałam podobne myśli w przebłysku od dd,niby czułam,że dd zeszło raz czy dwa w jakieś 70% ale coś dalej było nie tak,nie czułam się jak normalny człowiek,niby zapewniają,że jak zejdzie całkowicie dd to będzie po staremu ale czy faktycznie po takim czasie z zaburzeniami będzie w mózgu jakby ich nigdy nie było? W sumie ja może nie muszę się o to martwić bo mi może nigdy nic nie minąć ,a na to się zanosi .

Ja mam przyjaciela, który wyleczył się z nerwicy lękowej całkiem i mówi, że jak jesteś wyleczony w 100% to człowiek nie może pojąć takich głupich myśli, na zasadzie, że nie jesteś w stanie nawet tak tego rozkminiać jak teraz w dd/lęku. I że w 1000% jest jak przed zaburzeniem.W sumie to samo co piszą tu osoby, które się odburzyły. Mi DD bardzo często schodzi, bo u mnie to jest tak dziwnie że załącza mi się na godzine/ dwie/ dzień i znika , jak je oleje. Z tym, że ja walczę z lękami, które też generują to uczucie dziwności dlatego nawet jak nie mam DD to to poczucie bycia w matrixie mi zostaje

eska2004 pisze: ↑

11 lipca 2018, o 15:40

Ja mam przyjaciela, który wyleczył się z nerwicy lękowej całkiem i mówi, że jak jesteś wyleczony w 100% to człowiek nie może pojąć takich głupich myśli, na zasadzie, że nie jesteś w stanie nawet tak tego rozkminiać jak teraz w dd/lęku. I że w 1000% jest jak przed zaburzeniem.W sumie to samo co piszą tu osoby, które się odburzyły. Mi DD bardzo często schodzi, bo u mnie to jest tak dziwnie że załącza mi się na godzine/ dwie/ dzień i znika , jak je oleje. Z tym, że ja walczę z lękami, które też generują to uczucie dziwności dlatego nawet jak nie mam DD to to poczucie bycia w matrixie mi zostaje

Dokładnie, Twój przyjaciel ma racje. Kiedy przychodzi odburzenie, a nawet w trakcie odburzania przebłyski, to człowiek nie może pojąć jak w ogóle mógł myśleć takie rzeczy. Ba! Co więcej, jak mógł w nie wierzyć

Wyczerpanie i zmęczenie niszczy moje życie. Z wiecznie zlęknionego dziwaka stałem się osobą sympatyczną i towarzyską. Poznałem fajnych ludzi, mam hobby, ale co z tego. Momentami nie wiem czy mam dd, czy po prostu jestem skrajnie wykończony. Niech ktoś mi wytłumaczy jak mam się skupić na życiu i rzeczywistości skoro przez połowe czasu ledwo kontaktuję.

I u mnie ciężkie dni nastały... Powróciły stany odrealnienia, zawroty głowy, mdłości, bezsenność, lęk nie wiadomo przed czym, kompulsywne objadane się spowodowane lękami. Nerwica uderzyła teraz ze zdwojoną siłą. Chyba dlatego, że ostatnio tak dobrze mi szło olewanie jej. Olewam więc to wszystko dalej chociaż jest trudno, ale idę do przodu. Przecież musi w końcu kiedyś minąć. Tylko momentami już nie mam siły... Bo traktuję to jako walkę, tzn. idą do pracy na środku ulicy mam zawroty głowy, ale mówię sobie, że to nerwica i że zaraz to minie i muszę po prostu iść dalej. Tak bardzo mocno koncentruję się na odwróceniu uwagi, przełamywaniu się, że momentami już zwyczajnie nie mam siły... Na szczęście i to minie. Muszę tylko dalej robić swoje.

Chyba temat "słabszy dzień" stanie się niedługo moim domem.
Siedzę na fotelu przed telewizorem i ryczę.
Taki dziś wieczór
Takie życie