Eh. Martwi mnie to, że ten stan tak długo już trwa. Nie ma chwili żebym o tym nie myślała i nie analizowała wszystkiego..

a to znaczy tylko tyle ,że chcesz tego faceta najbardziej na świecie. przerabialam / przerabiam jeszcze czasem , dokladnie to samo. tylko Ja mam nerwicę od Traumy i trwa ponad rok. We zasadzie myślę ,że to juz końcówka ,choc bywają chwile grozy, np. jak patrze na kumpla i myśle " o kurde chyba zaraz pomysle ,że nie kocham mojego Michała tylko tego Kumpla i co wtedy? bo przeciez 3 lata temu coś tam nas przez chwile łaczyło" ... jeszcze 4 miesiace temu na taka myśl wpadlabym w kołowrotek i napad paniki murowany...a teraz... teraz mam to gdzieś. Akceptuje i jest lepiej.

Dzięki za odpowiedź muoda! Na obecną chwilę wydaje mi się, że tego związku już się nie da naprawić, że się wypalił, jestem nim zmęczona, chce się poddać i uciec. Jednak jest we mnie smutek, że tak się dzieje. Przeżywałaś te wszystkie zwątpienia, chęci odpuszczenia sobie, załamania? Czasem to horror jest. Wszystkie pozytywne uczucia zostały zastąpione przez swoje przeciwieństwa. Pozostaje akceptacja? Tylko to już trwa u mnie od września..

Trwa bo sie nie pogodzilaś z tymi emocjami i zmiana percepcji ,ktora jest w nerwicy. dlatego trzyma cie to tak dlugo. Ja to mialam od kwietnia do listopada ( najgorszy okres) ,a potem było już tylko lepiej. Wątpliwości były ciagle. Natretne myśli ,że muszę sie rozstac i ciągły płacz i depresja z tego powodu ,że CHYBA chce sie rozstac , no bo jak tak myślę to chyba chce nie? W kółko to samo przez 6 miesiecy... Ciagłe pytania Dlaczego? Ale jak , A co jeśli? A Może jednak? i ciągłe nakręcanie spirali złych emocji do tego stopnia ,że w Michale irytowało mnie wszystko... mimo to zawsze przy nim byłam jakoś dziwnym trafem.. i myślalam tylko o nim. Długo nie mogłam uwierzyc ,że takie objawy daje nerwica, nie mieściło mi sie to w głowie. Aż znalazłam to forum i niesamowitego Psychiatre ,ktory wyciągnał mnie z tego koszmaru,,i powoli zaczełam w to wierzyc , choc sam proces akceptacji tez troszke trwał. W tym momencie jestem juz blisko odburzenia... uczucia stopniowo powracają ,a irytacja jest tylko wtedy kiedy byc powinna

Moja nadzieja zaczyna ożywać! Dziękuję !!

A nich jeszcze jednym dowodem na to ,będzie własnie to co teraz napisałaś

Pozdrawiam i w razie czego służe pomocą

Do związku na odległość trzeba mieć dobre podejście, taki jakiś dystans do tej sytuacji i świadomość, że możesz komuś ufać. Myślę, że nie każdy się do tego nadaje - ja na pewno nie. Twóje obawy są w moim przekonaniu uzasadnione, jednak tak jak ludzie tutaj piszą - nie ma sensu zrywać z nią, a jedynie spróbować przestawić myślenie o Waszej relacji. W jaki sposób? Nie wiem...