unknown_c4hir pisze: ↑

27 stycznia 2018, o 23:49

Wiesz nie da się opanować lęku ale można go oswoić żeby przestać się go bać , jak całkowicie pozwolisz mu być nie będzie przyjemnie ale nie musisz już go tłumić ani uciekać co jest męczące i dopiero wtedy możesz przekonać się że mimo braku kontroli wszystko układa się dobrze a energie którą spożywałaś na walkę ze samą sobą możesz spożytkować na coś przyjemnego , najgorszym aspektem nie jest sam lęk ale to że próbujesz go uniknąć lub się go pozbyć co powoduje ból i zmęczenie wiec nie kombinuj zostaw go niech jest i zobaczysz co się wtedy stanie , to samo tyczy się myśli nie da się ich pokonać ale można je "przepuszczać" każda myśl wydaję się ważna i chce uwagi będzie cię "przyciągać" ale nie musisz wychwytywać każdej spokojnie możesz je puścić , "ok ale jak to zrobić?" świadomość możemy również nazwać uwagą jest to pierwotna inteligencja która znacznie przekracza umysł jeżeli skierujesz ja na myśli stajesz się nimi wiec nie poświęcaj uwagi myślą ,nie myślenie nie jest rodzajem robienia czegoś a raczej braku robienia pustka w głowie jest po prostu brakiem myśli , co można zrobić to poświecić uwagę na przestrzeń przestrzeń jest bez postaciowa i bez formowa jest ona również ciszą , będąc świadoma przestrzeni kierując uwagę na nią nie kierujesz jej na myśli w tobie powstaje przestrzeń można też być świadomym ciszy , wtedy sama cichniesz , chodź twój umysł tego nie chce powie że to głupie poświeć na chwile uwagę na przestrzeń tak jak by tylko ona istniała zauważ że jak jesteś w pełni świadoma przestrzeni wewnętrznie cichniesz

unknown_c4hir pisze: ↑

9 lutego 2018, o 15:43

Ok , jeżeli naprawdę macie już dość nerwicy i naprawdę chcecie się z niej wyrwać opisze tutaj trochę temat świadomości , jak już pisałem świadomość jest uwagą ostatecznie esencją twojej istoty ostatnio oglądałem program telewizyjny na temat podzielności uwagi okazuje się że uwagi nie da się podzielić można ją jedynie "przerzucać" nic dziwnego nie da się podzielić siebie na dwa a wiec słowo podzielność uwagi traci sens , uwaga kierowana na myśl sprawia że uwaga (świadomość) staję się myślą małym ja stworzonym z myśli które uwarunkowane jest przeszłością i szuka spełnienia w przyszłości " jak nadejdzie to i to to wtedy będę szczęśliwy" w takim przekonaniu żyją myśli przy okazji twierdząc że obecna chwila nie jest w pełni satysfakcjonująca , owe ja w głowie można nazwać głosem ego jego myślą przewodnią jest myśl ja , ego jest konstrukcją myślową która dodaje do siebie inne myśli czuje się ono niepełne wiec stale szuka pożywki dla myśli aby dodać coś do siebie i boi stracić się to co ma dlatego pragnienie i lęk są główną siłą zasilająca ego , możesz zaobserwować w sobie pewne schematy takie jak potrzeba posiadania więcej a kiedy już osiągniesz swój cel nie usatysfakcjonuje cię on na dłużej i znowu nowe pragnienie go zastąpi "mało mało mało" umysł identyfikuje się z przedmiotami im więcej mam tym większy jestem chodź to też nie w każdym przypadku u niektórych posiadanie większej wiedzy lub umiejętności też daje złudne poczucie wyższości nad innymi i tutaj kryje się kolejny jego aspekt umysł musi mieć wrogów żeby określić swoje ja często są nimi nawet członkowie rodziny istne szaleństwo nikt nie wyrządził tyle krzywdy swojemu gatunkowi jak ludzki umysł mówi się o 140 mln zabitych w 20 wieku i to szaleństwo trwa nadal to że odczuwasz silny lęk nie jest problemem osobistym ale ludzkim uwarunkowaniem którym jest identyfikacją z umysłem który jest szalony ale z tą informacją idzie też dobra nie jesteś swoim umysłem i w każdej chwili możesz zerwać z nim więź o ile uświadomisz sobie że jego negatywizm nie służy niczemu innemu jak złemu samopoczuciu i jest bezsensowny , umysł żyje dzięki porównaniom analiza gromadzenie danych do tego się nadaje ale jeżeli mylisz go z tym kim jesteś to masz problem i cierpisz każda myśl w głowie bierzesz za prawdę i teraz pytanie brzmi jak się czujesz kiedy wierzysz w to co myślisz? odpowiedź jest oczywista , lęk w który popadłeś to twoja emocjonalna przeszłość mroczny cień umysłu , lęk nie jest wynikiem jednego wydarzenia lecz kumulacją twoich emocjonalnych przeżyć z całego życia w buddyzmie nazywany mianem karmy która powraca w postaci myśli i emocji , biblia nazywa to piekłem "spłoniesz ogniem żywym" oczywiście tylko do momentu do którego identyfikujesz się z umysłem to on jest twoim piekłem i tylko ty możesz się z tego wyrwać nikt za ciebie tego nie zrobi , ok są emocje są myśli ale jest coś jeszcze jest to nieuwarunkowana świadomość , bez formowa bez postaciowa można też ją nazwać życiem , nie da się jej pokazać ale można nią być i czuć jej obecność , to świadomość jest świadoma myśli dlatego myśl nie może jej zrozumieć , zrozumieć świadomość to być świadomością i teraz podpowiem wam jak zaniechać identyfikacji z umysłem i wyrwać się z błędnego koła zapytaj siebie "ciekawe jaka myśl się pierwsza pojawi" i wytęż całą swoja uwaga na czekaniu czekaj jak kot przy mysiej dziurze tak długo jak czekasz myśli nie narzucają ci się lecz jak twoja uwaga spadnie po niżej jakiegoś poziomu znowu staniesz się nieszczęśliwym ja

niedowierzam pisze: ↑

13 lutego 2018, o 13:59

unknown_c4hir pisze: ↑

9 lutego 2018, o 15:43

Ok , jeżeli naprawdę macie już dość nerwicy i naprawdę chcecie się z niej wyrwać opisze tutaj trochę temat świadomości , jak już pisałem świadomość jest uwagą ostatecznie esencją twojej istoty ostatnio oglądałem program telewizyjny na temat podzielności uwagi okazuje się że uwagi nie da się podzielić można ją jedynie "przerzucać" nic dziwnego nie da się podzielić siebie na dwa a wiec słowo podzielność uwagi traci sens , uwaga kierowana na myśl sprawia że uwaga (świadomość) staję się myślą małym ja stworzonym z myśli które uwarunkowane jest przeszłością i szuka spełnienia w przyszłości " jak nadejdzie to i to to wtedy będę szczęśliwy" w takim przekonaniu żyją myśli przy okazji twierdząc że obecna chwila nie jest w pełni satysfakcjonująca , owe ja w głowie można nazwać głosem ego jego myślą przewodnią jest myśl ja , ego jest konstrukcją myślową która dodaje do siebie inne myśli czuje się ono niepełne wiec stale szuka pożywki dla myśli aby dodać coś do siebie i boi stracić się to co ma dlatego pragnienie i lęk są główną siłą zasilająca ego , możesz zaobserwować w sobie pewne schematy takie jak potrzeba posiadania więcej a kiedy już osiągniesz swój cel nie usatysfakcjonuje cię on na dłużej i znowu nowe pragnienie go zastąpi "mało mało mało" umysł identyfikuje się z przedmiotami im więcej mam tym większy jestem chodź to też nie w każdym przypadku u niektórych posiadanie większej wiedzy lub umiejętności też daje złudne poczucie wyższości nad innymi i tutaj kryje się kolejny jego aspekt umysł musi mieć wrogów żeby określić swoje ja często są nimi nawet członkowie rodziny istne szaleństwo nikt nie wyrządził tyle krzywdy swojemu gatunkowi jak ludzki umysł mówi się o 140 mln zabitych w 20 wieku i to szaleństwo trwa nadal to że odczuwasz silny lęk nie jest problemem osobistym ale ludzkim uwarunkowaniem którym jest identyfikacją z umysłem który jest szalony ale z tą informacją idzie też dobra nie jesteś swoim umysłem i w każdej chwili możesz zerwać z nim więź o ile uświadomisz sobie że jego negatywizm nie służy niczemu innemu jak złemu samopoczuciu i jest bezsensowny , umysł żyje dzięki porównaniom analiza gromadzenie danych do tego się nadaje ale jeżeli mylisz go z tym kim jesteś to masz problem i cierpisz każda myśl w głowie bierzesz za prawdę i teraz pytanie brzmi jak się czujesz kiedy wierzysz w to co myślisz? odpowiedź jest oczywista , lęk w który popadłeś to twoja emocjonalna przeszłość mroczny cień umysłu , lęk nie jest wynikiem jednego wydarzenia lecz kumulacją twoich emocjonalnych przeżyć z całego życia w buddyzmie nazywany mianem karmy która powraca w postaci myśli i emocji , biblia nazywa to piekłem "spłoniesz ogniem żywym" oczywiście tylko do momentu do którego identyfikujesz się z umysłem to on jest twoim piekłem i tylko ty możesz się z tego wyrwać nikt za ciebie tego nie zrobi , ok są emocje są myśli ale jest coś jeszcze jest to nieuwarunkowana świadomość , bez formowa bez postaciowa można też ją nazwać życiem , nie da się jej pokazać ale można nią być i czuć jej obecność , to świadomość jest świadoma myśli dlatego myśl nie może jej zrozumieć , zrozumieć świadomość to być świadomością i teraz podpowiem wam jak zaniechać identyfikacji z umysłem i wyrwać się z błędnego koła zapytaj siebie "ciekawe jaka myśl się pierwsza pojawi" i wytęż całą swoja uwaga na czekaniu czekaj jak kot przy mysiej dziurze tak długo jak czekasz myśli nie narzucają ci się lecz jak twoja uwaga spadnie po niżej jakiegoś poziomu znowu staniesz się nieszczęśliwym ja

"Uwaga".. uwaga to podstawowa rzecz w medytacji Oczywistym jest, że trzeba żyć tu i teraz, nie jutro, nie za tydzień, nie za miesiąc i "aby do świąt", "aby do urlopu". Trzeba być uwaznym każdego dnia, bo może nas spotkać coś naprawdę miłego i zaskakującego i przede wszystkim każdy dzień może być tym ostatnim. Trzeba mówić bliskim, że się ich kocha, trzeba rozmawiać, spędzać czas na powietrzu, robić rzeczy, które są dla nas przyjemne (ale nie z uwagi na to, że są modne, czy żeby komuś się pochwalić! bo takie super jest bycie produktywnym w tych czasach). Warto wsłuchać się w siebie, uspokoić. Ja jestem wlaśnie na etapie błogiego spokoju, że już mnie aktualnie nic nie lęka, nie denerwuje, nie szarpie moich nerwów, nie oceniam ani siebie ani innych - nie mam na to ochoty ani nie chce tracić na to energii, a z drugiej strony tak wiele robię - uprawiam sport, rysuję, ostatnio nawet malowałam, pisałam, robię dużo rzeczy dla relaksu. Jestem jak ta oaza spokoju Co prawda nie przyzwyczaiłam się jeszcze do tego faktu do końca, że nic mnie nie boli, nie jestem agresywna, nic mnie nie straszy i mój mózg jeszcze próbuje szukać i pukać do mnie głupimi myślami, jednak moje ego tego nie podejmuje ani na sekundę. Pomyślałam nawet jednego dnia - kurde, może mam depresję? - ale przecież nie jest tak, że nic mnie nie cieszy, ja po prostu jestem w końcu po 24 latach SPOKOJNA. Nie oceniam innych, a przede wszystkim NIE OCENIAM SIEBIE. Przyzwyczajam się do nowej "ja", prawdziwej ja, bo inaczej nie da się tego określić. Każdy człowiek w naturze jest dobry, bez ocen, z uśmiechem w sercu i na twarzy. Trzeba to tylko odnaleźć. A nerwica lękowa jest czymś co może nam w tym pomóc. Pomóc wyrzucić ten cały gniew, gniew skierowany do siebie przede wszystkim
Życzę miłego dnia! No i bez nerwów