Na forum zarejestrowałam się jakieś, 3 tygodnie temu. Właściwie to mój pierwszy dłuższy wpis. Czytam z namiętnością to forum ponieważ dostałam skrzydeł, ze uda mi się przejść przez to. Mam 31 lat na nerwice lękową zachorowałam około 10 lat temu. Mój lęk jest ogólny a jestem typem osoby unikajaco- lękliwej. Może zacznę od tego, że zawsze byłam nieśmiała i wrażliwa i właściwie nie miałam pozytywnych wzorców do naśladowania. Mój ojciec typ milczka równie lękliwy i nieufny w stosunku do świata bez swojego zdania. Mama sliny charakter tez duzo niepewności nie miała oparcia w tacie z racji tego, że nie miał zdania i musiała sama decydować. Pamiętam, że mamy czesto się bałam, i nie chciałam jej zdenerwować. Nie opowiadałam duzo o sobie, czego sie boje jak sie czuje. Sama tez nie pamiętam większych czułości. Z racji tego ze mama pracowała głownie na 2 zmiany wiekszośc czasu spedzałam w domu z ojcem typ milczka. Nieraz się zastanawiałam czemu on tyle milczy. Siostra starsza o 4 lata, nie pamietam jakis szczególnych relacji moze dopiero po ukończeniu prze zemnie 18 lat. Z moich odczuć wydaje mi się ze mój lęk to bardzo czesto nieuzasadniony gniew na kogoś. Czesto go odczuwam nawet jak tłumaczę daną osobę. Na pewno zamkniecie się na świat mało mówiłam o swoich emocjach miało wpływ na wystapienie moich lęków. Po ukończeniu 20 pojawiły się lęki najpierw sporadyczne później częszcze co spowodowało problem bezsenności. Trafiłam do psychiatry, przerażona tym ze biorę leki i mogę się uzależnić, przerażona tym strasznym lękiem, tym że mogę zwariować. Trafiłam na psychoterapie w nurcie dynamicznym ok 15 spotkań przeszłam później pojawiła się możliwość pracy ja poczułam się lepiej wiec zrezygnowałam. Poprawa chwilowa, ale nauczyłam się trochę żyć z tymi atakami paniki, tymi myślami natrętnymi, epizodami depresyjnymi. Ostatnim czasem się pogorszyło przyczyna wiele czynników stresogennych oraz mała odporność na stres, przezywanie problemów oraz to ze dusze je w sobie. Obecnie uczęszczam na psychoterapie w nurcie behawiorwalno-poznawczym. Chwilowo miesięczna przerwa z racji mojego wyjazdu za granice i moja terapeutka pozniej ma urlop wiec w lipcu. Widze minimalna różnice , chodz mialam straszne objawy pogorszenia sie mojego samopoczucia dzieki psychoterapii ok (8 spotkań) tłumaczyłam sobie ze tak musi byc zęby bylo lepiej. Na psychoterapii często ryczę, ogólnie czesto wywala mi emocje na płacz, wcześniej nie mialam az tak. W chwili obecnej najbradziej mnie boli to, ze nie wiem co z moim małżeństwem. Maz jest dobry ale kompletnie nierozumi moich emocji, czesto sie dziwi jak sie rozplacze. Ogólnie malo mówi o emocjach czesto krytykuje i poprawia. Dodam ze sam jest perfekcjonista przez duze P. Na codzien pracuje za granica wiec nasz kontakt jest utrudniony. Jak przyjezdza calkowite miniecie z oczekiwaniami Ostanio byłam zagranica u niego wszystko by było ok gdyby ze mną rozmawiał tak bardzo mi brakuje poprawnych relacji.
Miałam straszne jazdy.Obecnie chwilowa stabilizacja pomimo lęków. Wiem ze jeszcze długa droga przede mną. Mam nadzieje ze mi się uda temu forum. Staram sie nie czytac az tak strasznie wszystkiego bo to pogarsza stan i pamieć o nerwicy , co uruchamia emocje. Wiec względnie dawkuje ta wiedzę. Ale małymi kroczkami musi się udać.

Chętnie służę rada jak i licze na wsparcie w chwilach kryzysu. Pozdrawiam

Dzięki za obszerny post Ekstra że jesteś z nami, życzę żeby Twoja wola walki nie osłabla Trzymaj się mocno!

Witamy !!!

Dzięki Witam i pozdrawiam. Ja nie mogę się nadziwić ile tu jest inteligentnych osób. Czasami za taka sie tez uważam dopóki sie nie zgnębię. Mój problem niska samoocena, mala odporność na stres, problem z ocenianiem przez innych, to ze nie czuje sie ważna. Czyli cos z fobii społecznej.

Witaj, u mnie podobny wiek i podobne problemy w domu. Mama zamknięta na innych, wszystko dookoła krytykująca, zero pozytywów. Życie jest ciężkie itp. Takie tezy wyniosłam z domu rodzinnego i spowodowało to u mnie problemy w nawiązywaniu trwałych relacji, w każdym widzę jego wady nie zalety.
Mam nadzieję że z pomocą forum zmienię nastawienie i pozbędę się wstydu przed innymi ludźmi.
Czego i Tobie życzę