Mam na imię Ewa pierwszy raz zachorowałam na nerwice i depresje oraz stany lękowe 20 lat temu z tym że choroba odchodziła na kilka lat to mój 4 nawrót choroby i chyba najgorszy gdyż zmagam się ze strasznym natręctwami boje się ze skrzywdze własne dziecko boję się byc z nim sama w domku
Paraliżuje mnie ten strach nie umie normalnie funkcjonowac biore Cital było w miare dobrze umiałam te mysli odgonic i nie bac się ich cieszyłam się że lek działa ale chyba się myliłam chociaż zaczełam wychodzic z domku w miare normalnie żyłam zaczełam się usmiechać ale nie za długo od czwarku mysli natrectw wrócił i zabraly mi całą radość i nadzieje na lepsze życie boję się siebie boje się o synka
Jestem przerażona tym co mi w głowie krąży boje się myslec pozytywnie gdyż mysle że naprade to zrobie mysli te powodują straszny lęk dretwienie rąk i nóg
pobudzenie i płakałabym stale całą radośc życia mi zabiera ta choroba kocham swojego synka bardzo bardzo mocno nie umię się pogodzic z myslą ze chce go skrzywdzic nienawidze siebie za to ja mysle ze zemna coraz gorzej że ja oszalałam ....bałam sie otwartego okna ,wyjscia na balkon , noża który chowam do dziś gdzies głeboko w szuflady by go nie widziec ,boje sie jechac rowerem bo nachodzi mnie mysl ze nim jechac nie umie i ze spadne
ostatnio nawet gotując zupke naszła mnie mysl ze Ewa po co ty gotujesz jak ty nie umiesz tej zupy zrobic i tak od zupki nawrócily sie natrectwa mysli mówił coś innego ja robiłam swoje ...Nie umię się chyba skoncentrowac na tym co robie w danym momecie bo czasem róże rzeczy mnie przerażają a to komus ręka drży a to głowa i juz moje mysli krążą dlaczego on tak ma i przyglądam sie tej osobie i widze wszystkie choroby
Boję sie sie zapomne czytac , pisac , jak się nazywam kim jestem ...boję sie wszystkiego jestem beznadziejna
Witam Was i Pozdrawiam mimo mojej choroby
