Od czego zacząć... Jestem Anka, mam 24 lata. Od 7 lat leczę się na nerwicę lękową. Długi czas brałam sertralinę, potem wenlafaksynę. 3 miesiące temu trafiłam do szpitala na oddział chorób afektywnych z depresją i mega lękiem. Przez 3 tyg. Pobytu podnieśli mi tam wenlafaksynę z 75 do 150. Jak wyszłam od razu poczułam się gorzej, ale po kilku dniach trafiłam na 3-miesięczną terapię grupową w klinice nerwic (dzienną). Miałam wrażenie, że trochę pomaga ale od kilku dni znowu mam okropne lęki i myśli rezygnacyjne. Lekarka zmienia mi teraz wenlę na fluoksetynę (dziś biorę 75, jutro 37 a pojutrze już fluo 10). Tracę nadzieję i brak mi sił na walkę o siebie, bo nerwica to taka menda, której nie pokonasz lekami, tylko pozytywnym nastawieniem, którego coraz bardziej mi brak. Przyszłam tutaj w poszukiwaniu nadziei. Boję się, że nie dam rady wrócić do pracy i normalnego życia po terapii, bo to już mój 6ty tydzień, a dalej jest źle. Tyle o mnie, jeszcze raz dzień dobry

Witam Cię Akalinka. Jesteśmy w podobnym wieku, ja jestem tylko 2 lata starsza . Cierpię na nerwice obsesyjno - kompulsywną biorę leki ze serotoniną, czasami jest lepiej , czasami gorzej. Masz racje co do pozytywnego nastawienia, ale czasami tak te myśli atakują , że się nie da być pozytywnie nastawionym. Jest ciężko , ale musimy walczyć i nie dać się tej pieprzonej nerwicy, która chce nam zniszczyć życie. Jesteśmy młode damy rade ! musimy .. te forum będzie naszą drogą do wyzdrowienia ...

Oby! Bo już nie wiem, gdzie szukać pomocy Dzięki za miłe powitanie

Witaj na forum

Ważne, żeby Nas wiara i chęć do walki nie opuszczała <boks> <boks> <boks> <boks>