Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Na razie chcę napisać tylko tyle że od 3 miesięcy nie odczuwam żadnych objawów depersonalizacji ani derealizacji!!! Żadnych, 2 miesiące temu płakałem ze szczęścia
4 lata męczyłem się z tym gównem, brałem różne leki, chodziłem na terapię ale nigdy mi DD nie zeszło ani na trochę. Kluczem było odpuszczenie sobie i przyzwolenie. Bo ja przez 4 lata mówiłem sobie, ze nie zwracałem na to uwagi, ze olewałem ale tak nie było. Zawsze w głowie mi siedziało to że jest inaczej. Zawsze stany te były kłopotem a nie czymś naturalnym. Nigdy do końca nie zaakceptowałem tego wewnętrznie.
Zmieniło się to odkąd poczytałem tu trochę o dd i historie innych ludzi. Spróbuję na dniach opisac to co mentalnie mi pozwoliło wyjść z tego gówna na tyle na ile będe umiał.
To co chce dziś to podzielić się tym że nigdy nie wierzyłem już w to że to przejdzie, ze moge czuć jeszcze siebie, emocje i uczucia I też podziękować bo tak naprawde to forum naprowadziło mnie na to gdzie teraz jestem czyli zajebiste uczucie z bycia w końu sobą
Mowię wszystkim którzy mają teraz depersone że można z tego wyjść. Ja prześwitów nigdy nie miałem prawie wcale, teraz 3 miesiące jest brak totalnie objawów i do tego moje nastawienie jest inne już

Super! Gratulacje I zazdroszcze

Gratuluję, podziwiam i trochę zazdroszczę.
Koniecznie napisz jak to zrobiłeś, a przede wszystkim jak faktycznie zaakceptowałeś ten stan rzeczy.
Właśnie to aktualnie wydaje mi się nieosiągalne.
Wierzę w nerwicę, ciągle sobie powtarzam, że w niej pewne objawy są normalne i mogę je mieć, a jednak życie pokazuje, że to nie jest właściwa akceptacja. Bo objaw mam non stop.

Wielkie gratulacje, czekam na szczegóły

Extra, nie mogę się doczekać Gratuluję:)

Gratuluje
Podniosło mnie lekko na duchu to co napisałeś, bo mam podobne myśli obecnie, że to nigdy nie minie, że nie poczuje się jak dawniej, czas mija a końca nie widać itp.
Czekam na dalszy opis

Szacun i byle do przodu super

Próbuje sobie wyobrazić jaką miałeś petardę euforie po tych 4 latach
Mam podobnie jak Guett.
Tak na prawdę każdy taki wpis jest na wagę złota bo często ludzie z przedłużającym się dd są baaardzo oporowi na wewnętrzne przyzwolenie.

O ja!!! Gratuluję!!! Jesteś wielki To może i mi po 6 latach się uda. Uczę się teraz akceptacji.

Gratulacje. Piona dla Ciebie!! I szacunek za to że po takim czasie miałeś na tyle samo zaparcia żeby wdrożyć akceptację. Ja się tego uczę bez przerwy, ale jakoś jest to jeszcze odległy temat. Szczęścia, i dzięki że napisałeś dając wiarę tak mi jak i innym Pozdrowienia

Gratulacje, jesteś wielki Teraz to już nic Cię w życiu nie zaskoczy

Mega, mega!!! <3
Super, bardzo się cieszę A dodatkowo z tego względu, ze moje DD też jest praktycznie ciągle. Ale podczas wakacji miałam dobry okres, zlewałam totalnie ten stan i powiem Wam, że wtedy byłam bardzo szczęśliwa Da się, trzeba to tylko odpuścić na MAXA!

Jeszcze raz, graaaatki! super

super i czekamy na ciąg dalszy

Braaawo Kolego! Czekamy na szczegóły

Kiedys opisze wiekszego posta ale nie spodziewajcie sie jakis rewelacji bo beda to slowa ktore slyszymy na forum od dawna A pisarzem nie jestem za duzym Ale ja po prostu pisze bo wiem jak ciezko w to uwierzyc....mozna! Sam w to nie wierze jak rano wstaje i czuje normalnie zapach i widze normalnie swiat Az sie do pracy chce chodzic.