Czy byliby chętni na spotkanie w jakiejś knajpie tudzież innym miejscu,aby nie siedzieć samotnie w domu w weekend i nie zamartwiać się problemami?

ja właśnie szukam jakiejś grupy wsparcia w Krakowie
wszelkie propozycje mile widziane

Witam!
Nie udzielam się na forum i też bardzo rzadko tu bywam, ale tez tak jak wy kochani zyje z dd. Na szczescie etap "zmagania" jest juz bliski temu by stan ten mnie w koncu calkowicie opuscil gdyz w ciagu dnia dd pojawia sie czasem, a jesli juz sie zdarza to w wiekszosci przypadkow potrafie ja zignorowac bo zdaje sobie sprawe, ze ten stan juz mi nic zlego nie uczyni, a tylko chroni mnie przed tym czego sie obawiam. Gorzej jest z wieczorami. Praktycznie kazde wieczorne wyjscie z domu = dd. Ale mam wspaniala psychoterapeutke i mysle ze i z tym sie w koncu uporam. Piszę bo chciałam zapytać czy jest tu ktoś z Krakowa , ktoś chetny na spotkanie? Było by mi bardzo milo moc kogos poznac z tego forum z podobnymi troskami do moich.
Mam 23 lata,
POzdrawiam, Asia.

Halo, Kraków - jesteście jeszcze tutaj?

Zaczynam studia za miesiąc w Krakowie, więc jeśli będzie wolny czas mogę się z kimś umówić.

ja też pochodzę z Krakowa i mieszkam tamże

Kolejny mieszkaniec Krakowa się melduje!

Studenka Krakowska też

Ja również się melduję

Od jakiegoś czasu nie wchodzę już na forum. Mam tutaj jeszcze jedną rzecz do zrobienia - ale potrzebuję na to Jeszcze trochę czasu. Te osoby, które trafiły na moje tematy i posty na forum - wiedzą o co chodzi.

Ale przechodząc do sedna - od kilku dni mieszkam w Krakowie. Będę tutaj dalej studiować.

Wiem już jak pokonać depersonalizacje - w praktyce i mimo, że nie udzielam się już na forum, wszystkim tym osobom, które jeszcze walczą z dd - w miarę swoich możliwości, dalej tak jak do tej pory - staram się pomagać. Jeżeli tylko będę potrafił - zawsze spróbuję to zrobić.

Ale już nie przez forum.

Jeżeli ktoś chciałby spotkać się w Krakowie i porozmawiać - to piszcie w prywatnej wiadomości.

Wiesz stary ja Ci od siebie powiem tyle, ze tu najbardziej chodzi o krotkie napisanie na chocby forum co Ci pomoglo w walce z tym, bo czytalem troche Twoich postow i tak to troche brzmi jakbys mial jakas super hiper mega metode na to DD ale nie dzielisz sie z nia.
A podejrzewam ze to jest to co walkuje sie na tematy dd i nie jest to nic nowego, i kazdy kto sie z tego odburza to z tego w taki sposob wychodzi. Bo akceptacja, i to aby zajmowac sie zyciem, robic to co sie chce to sa znane juz sprawy tylko kazdy je wdraza po swojemu, czasme wolniej, czasem szybciej.
I tu nie chodzi o to aby opisywac mega super rozpracowane metody tylko dac jakas swoja historia i opisem jak z tego wyszlismy innym nadzieje, ze to sie konczy i dac mozliwosc wyciagniecia dla siebie wnioskow.
Bo i tak ani Ty ani nikt inny nie wyleczy kogos z dd jesli on sam tego nie zrobi.

Stad tyle prosb do ciebie o to bo wczesniej sugerowales ze masz sposob jakby na DD i dales zludne poczucie ze tak naprawde jest. Podczas gsy to sa stare juz prawdy ale chodzi o kolejna historie odburzenca i tyle.
Nie ma co robic gwiazdorstwa z tego powodu xd

Pierwszy raz nie wiem co mam napisac. Mysle, ze blednie zinterpretowales moje slowa. Albo z jakiegos powodu - sobie kpisz. Chodzi nie o historie odburzenia i dzielenie sie radami - tylko o wsparcie i rozmowe z drugim czlowiekiem.

-- 4 października 2014, o 21:08 --
Jak pokonac depersonalizacje ? Wystarczy byc szczesliwym - a kazdy ma do tego inna droge. Kiedy zaczniesz odczuwac szczescie i spokoj - dd znika jak przelaczenie pilotem. Masz racje - kazdy o tym wie i o tym od dawna pisze na forum. Ale nie o to chodzi. Chodzi o danie drugiej osobie wsparcia i swojego czasu - tak jak inni dali kiedys go mi. Rozmowa w rzeczywistosci - jak slyszysz i widzisz druga osobe, ktora ma albo miala dd - jak odczuwasz jej obecnosc - to jest cos wiecej niz nastepna historia odburzenia. Nie jestem psychologiem - nie pomoge jak on. Ale moge sie spotkac i postarac wesprzec - bo tyle moge zrobic. Na forum juz napisalem - co mialem napisac.

-- 4 października 2014, o 21:20 --
Stad tyle prosb o kontakt - bo zamiast rzucac radami, staram sie robic to - co dawnej robil dla mnie Wiktor, Wojciech czy inne osoby - te, ktorych juz na forum nie ma. Czyli - w miare swoich mozliwosci, dac swoj czas i wsparcie - rozmowe i poczucie pewnosci, ze da sie to pokonac. A ja sam tez cos z tego biore dla siebie. Widzisz - spotkalem sie z kilkunastoma osobami z dd od opuszczenia forum - z kilkoma z nich, wiaze mnie teraz cos wiecej. Poznalem swietnych ludzi. To jest wazniejsze - niz nastepna historia odburzenia.

Czy ktoś reflektuje na jakieś spotkanko )) ?