Miesiac w miare dobry. Rozejscie z facetem. OK. Zanim podjelam decyzje straszne sie z nia miotalam. Rozkminialam i analizowalam rozne wyjscia. Dosc ciezko przyszlo mi podjecie decyzji. Trwalo to jakies dwa do trzech tygodni. W koncu dotaralm do ksiazki "paradoks szympansa" i dzieki niej podjelam decyzje opierajac sie na faktach. Ale w miedzy czasie sama zaczelam wchodzic w natrectwo (jeden konik). Sama zaczelam go szukac. I pojawilo sie a co jesli ......... Na poczatku delikatne i malo intensywne.
Minal miesiac, facet sie wyprowadzil dwa dni temu.
Dopieprzylo mi tak, ze nie umiem sie pozbierac. Doslownie pracuje na kolanach, a ta jedna mysl robi ze mnie sztywna osobe, oblana potem, z wrazeniem omdlewania.
Moje pytanie: to kryzys czy moze znalazlam sie w piunkcie wyjscia, na poczatku zaburzenia jak rok temu? Czy na nowo musze wszystko zaczac przepracowywaac?

Martwie sie, bo zazwyczaj kryzys trwal dwa, trzy dni i puszczal sam z siebie. Teraz trwa i trwa, poza tym na nowo pojawil sie nawyk szukania natrectw;

W nagraniu "mam kryzys" Wiktor mowi, ze jak za dlugo rozkminia sie kryzys, wraca sie do punktu wyjscia ... Minuta 7'30 do 8'00.

Czy to, co sie dzieje, jest "normalne" uwazacie po tym co przeszlam? Powinnam soie na to pozwolic i uzbroic sie w cierpliwosc ? I samo pusci? Czy znowu bedzie trwalo i trwalo i nalezy wrocic do materialow i na nowo zaczac nauke ignorowania etc ?

Czy ktos z doswiadczonych w walce z zaburzeniem moglby mi rozjasnic sprawe kryzysow ? Dziekuje

Aguś, miałaś teraz bardzo trudny okres, który był dla Ciebie wyczerpujący psychicznie i na pewno nie przeszedł bez echa. Nie dziw się, że nerwica znalazła w tym podatny grunt. Nie jesteś na pewno z powrotem w punkcie wyjścia, bo masz zbyt dużo wiedzy i świadomości, zeby aż tak upaść.

Ale masz gorszy czas, natręctwa i lęki wróciły. No i okej. Powiedz sobie "kurde, ok, jestem wrażliwa, przeżyłam coś trudnego, zareagowałam lękiem i TO JEST OK". Pozwól sobie na to, ale jednoczesnie pamiętaj: niereaktywność, ignorowanie.

eyeswithoutaface pisze: ↑

5 sierpnia 2017, o 10:59

Aguś, miałaś teraz bardzo trudny okres, który był dla Ciebie wyczerpujący psychicznie i na pewno nie przeszedł bez echa. Nie dziw się, że nerwica znalazła w tym podatny grunt. Nie jesteś na pewno z powrotem w punkcie wyjścia, bo masz zbyt dużo wiedzy i świadomości, zeby aż tak upaść.

Ale masz gorszy czas, natręctwa i lęki wróciły. No i okej. Powiedz sobie "kurde, ok, jestem wrażliwa, przeżyłam coś trudnego, zareagowałam lękiem i TO JEST OK". Pozwól sobie na to, ale jednoczesnie pamiętaj: niereaktywność, ignorowanie.

tak, tylko ja sie martwie, ze sama wchodze w natrectwa, ten nawyk troszke podszlifowany na nowo nawrocil. I tak sie zagalopowalam, ze weszlam w ta iluzje na nowo ... Jak gdyby sama chce, by kryzys wrocil. Ale to pewnie kolejna sciema. Nosz kur...
dziekuje ci Ania za odpowiedz.

Halina pisze: ↑

5 sierpnia 2017, o 11:02

eyeswithoutaface pisze: ↑

5 sierpnia 2017, o 10:59

Aguś, miałaś teraz bardzo trudny okres, który był dla Ciebie wyczerpujący psychicznie i na pewno nie przeszedł bez echa. Nie dziw się, że nerwica znalazła w tym podatny grunt. Nie jesteś na pewno z powrotem w punkcie wyjścia, bo masz zbyt dużo wiedzy i świadomości, zeby aż tak upaść.

Ale masz gorszy czas, natręctwa i lęki wróciły. No i okej. Powiedz sobie "kurde, ok, jestem wrażliwa, przeżyłam coś trudnego, zareagowałam lękiem i TO JEST OK". Pozwól sobie na to, ale jednoczesnie pamiętaj: niereaktywność, ignorowanie.

tak, tylko ja sie martwie, ze sama wchodze w natrectwa, ten nawyk troszke podszlifowany na nowo nawrocil. I tak sie zagalopowalam, ze weszlam w ta iluzje na nowo ... Jak gdyby sama chce, by kryzys wrocil. Ale to pewnie kolejna sciema. Nosz kur...
dziekuje ci Ania za odpowiedz.

Jasne, że ściema. Nerwica to kocha Poza tym weź też pod uwagę fakt, ze przez lata trwania w zaburzeniu, Ty się po prostu przywiązałaś do lęku i Twój umysł lubi wracać do niego w trudnych sytuacjach, kiedy nie może sobie z czymś poradzić. Być może stąd cały ten mechanizm "wyszukiwania" natręctw. Podświadomie też masz cały czas obawę, że ten najgorszy rzut nerwicy wróci i Twoja psychika to cały czas wykorzystuje.

eyeswithoutaface pisze: ↑

5 sierpnia 2017, o 11:05

Halina pisze: ↑

5 sierpnia 2017, o 11:02

eyeswithoutaface pisze: ↑

5 sierpnia 2017, o 10:59

Aguś, miałaś teraz bardzo trudny okres, który był dla Ciebie wyczerpujący psychicznie i na pewno nie przeszedł bez echa. Nie dziw się, że nerwica znalazła w tym podatny grunt. Nie jesteś na pewno z powrotem w punkcie wyjścia, bo masz zbyt dużo wiedzy i świadomości, zeby aż tak upaść.

Ale masz gorszy czas, natręctwa i lęki wróciły. No i okej. Powiedz sobie "kurde, ok, jestem wrażliwa, przeżyłam coś trudnego, zareagowałam lękiem i TO JEST OK". Pozwól sobie na to, ale jednoczesnie pamiętaj: niereaktywność, ignorowanie.

tak, tylko ja sie martwie, ze sama wchodze w natrectwa, ten nawyk troszke podszlifowany na nowo nawrocil. I tak sie zagalopowalam, ze weszlam w ta iluzje na nowo ... Jak gdyby sama chce, by kryzys wrocil. Ale to pewnie kolejna sciema. Nosz kur...
dziekuje ci Ania za odpowiedz.

Jasne, że ściema. Nerwica to kocha Poza tym weź też pod uwagę fakt, ze przez lata trwania w zaburzeniu, Ty się po prostu przywiązałaś do lęku i Twój umysł lubi wracać do niego w trudnych sytuacjach, kiedy nie może sobie z czymś poradzić. Być może stąd cały ten mechanizm "wyszukiwania" natręctw. Podświadomie też masz cały czas obawę, że ten najgorszy rzut nerwicy wróci i Twoja psychika to cały czas wykorzystuje.

Masz racje dziękuje

Ludzie bez nerwic zazwyczaj mają kryzysy różnego rodzaju po rozstaniu się z partnerami. Towarzyszy temu: smutek, drażliwość, spadek nastroju,niepokój. Do tego nerwica potęguje wszystko co negatywne, wydłuża okres dochodzenia do siebie. Daj sobie czas, bo możliwe, że bez nerwicy też czułabyś się źle. Głowa do góry i trzymaj się ciepło <okey>

Heimdall pisze: ↑

9 sierpnia 2017, o 10:04

Ludzie bez nerwic zazwyczaj mają kryzysy różnego rodzaju po rozstaniu się z partnerami. Towarzyszy temu: smutek, drażliwość, spadek nastroju,niepokój. Do tego nerwica potęguje wszystko co negatywne, wydłuża okres dochodzenia do siebie. Daj sobie czas, bo możliwe, że bez nerwicy też czułabyś się źle. Głowa do góry i trzymaj się ciepło <okey>

Tak sobie pomyślałam nie wiem czy dobrze , a gdybyś wróciła do punktu wyjścia i miała na nowo zacząć odburzanie to co z tego ?
Przcież to tylko działa na Twoją korzyść - dalasza praca nad sobą , ja jak się zaburzę na nowo to jadę divoviki od początku
Szczerze dla mnie nie ma możliwości powrotu do tego co było , to już jest za Tobą

schanis22 pisze: ↑

10 sierpnia 2017, o 21:16

Tak sobie pomyślałam nie wiem czy dobrze , a gdybyś wróciła do punktu wyjścia i miała na nowo zacząć odburzanie to co z tego ?
Przcież to tylko działa na Twoją korzyść - dalasza praca nad sobą , ja jak się zaburzę na nowo to jadę divoviki od początku
Szczerze dla mnie nie ma możliwości powrotu do tego co było , to już jest za Tobą

i tak wrocilam do punktu wyjscia, wkrecam sie i w ogole, wiec powoli przestaje wierzyc w to wszystko po prostu .... Niby zmienia sie to, ze jestem SWIADOMA tego, co sie dzieje... Sama nie wiem, generalnie...

Punkt wyjścia nie oznacza tego co na początku, bo jednak doświadczenia mamy już inne. Ale owszem jak przychodzi kryzys a my nim żyjemy to prędzej czy później zaczniemy nie tyle co "jak na początku" ale, zaczniemy wkręcać się w to - tak jak zawsze.

W ogóle głupie jest to mówienie - "tak jak na początku". A jak się można inaczej wkręcać? Tak jak po środku? Jak łapie lęk, a my popłyniemy to reakcje są zawsze takie same, jak to w lęku.
Czy to jak na początku, czy to jak pod koniec

W Twoim wypadku miałaś okres w życiu ciężki to jedno, a po drugie Ty piszesz, że weszłaś w to sama
Że szukałaś aż odezwał się konik.
Więc nie wiem czy aby konieczna Ci ta wiedza od nowa, skoro po prostu Ty uciekasz przed negatywnymi emocjami w natręctwa - na to wychodzi.
Wiedzę masz ale skoro sama w to uciekasz to trzeba się nad tym zastanowić, bo skoro sama szukasz natrętów i je przywołujesz to jak zarazem chcesz na nie choćby "ryzykować"?
Przecież to lekka sprzeczność.

Victor pisze: ↑

10 sierpnia 2017, o 23:40

Punkt wyjścia nie oznacza tego co na początku, bo jednak doświadczenia mamy już inne. Ale owszem jak przychodzi kryzys a my nim żyjemy to prędzej czy później zaczniemy nie tyle co "jak na początku" ale, zaczniemy wkręcać się w to - tak jak zawsze.

W ogóle głupie jest to mówienie - "tak jak na początku". A jak się można inaczej wkręcać? Tak jak po środku? Jak łapie lęk, a my popłyniemy to reakcje są zawsze takie same, jak to w lęku.
Czy to jak na początku, czy to jak pod koniec

W Twoim wypadku miałaś okres w życiu ciężki to jedno, a po drugie Ty piszesz, że weszłaś w to sama
Że szukałaś aż odezwał się konik.
Więc nie wiem czy aby konieczna Ci ta wiedza od nowa, skoro po prostu Ty uciekasz przed negatywnymi emocjami w natręctwa - na to wychodzi.
Wiedzę masz ale skoro sama w to uciekasz to trzeba się nad tym zastanowić, bo skoro sama szukasz natrętów i je przywołujesz to jak zarazem chcesz na nie choćby "ryzykować"?
Przecież to lekka sprzeczność.

dzieki za odpowiedz, masz racje
pojawil sie nawyk wchodzenia w to gowno i ucieczka od emocji, masz racje
ogarniam pupe
"Wiedzę masz ale skoro sama w to uciekasz to trzeba się nad tym zastanowić," co to znaczy ? (odebralam jako: pozostaly ci tylko leki )

U nikogo z problemami emocjonalnymi nie jest tak - że zostają tylko leki

Mnie chodziło o to, że skoro uciekasz i wyszukujesz sobie na siłę natręctwa to dlaczego? Czego się boisz? Jakich odczuć, emocji, przeżyć, obaw obecnie nie jesteś w stanie zaakceptować?
Co Cię tak boli, że szukasz ulgi w rozkminianiu natrętów samobójczych?
Wydaje mi się, ze nad tym trzeba się zastanowić.

A do tego czy nie masz obecnie za dużo wolnego czasu? ;p

Victor pisze: ↑

11 sierpnia 2017, o 12:39

U nikogo z problemami emocjonalnymi nie jest tak - że zostają tylko leki

Mnie chodziło o to, że skoro uciekasz i wyszukujesz sobie na siłę natręctwa to dlaczego? Czego się boisz? Jakich odczuć, emocji, przeżyć, obaw obecnie nie jesteś w stanie zaakceptować?
Co Cię tak boli, że szukasz ulgi w rozkminianiu natrętów samobójczych?
Wydaje mi się, ze nad tym trzeba się zastanowić.

A do tego czy nie masz obecnie za dużo wolnego czasu? ;p

Boje sie ze nie będę nigdy mieć dzieci
Boje sie ze w wieku 39 lat nie mam nic tylko gowno
Boje sie ze podjęłam zła decyzje ale racjonalizuje i wychodzi ze doskonała
Somatyka i leki mnie wybijają z rytmu . Mam sztywne ciało i ciezko mi głowę obrócić.
Generalnie jest już lepiej. Myślenie weszło na tory minimalnej logiki
Dzięki Wiktor
Co do czasu tak jestem sama i mam wakacje
Mam robotę dorywcza i staram sie wychodzić na sile do ludzi

Podpinam się pod temat. Wstyd, bo tyle walcze, a jak przychodzi kryzys to jestem jak dziecko we mgle. Jak wytłumaczyć Kochani... mam coraz więcej przebłysków i lepszych dni bez natręctw myślowych, a jak za kilka dni uderza kryzys to ja neguję te przebłyski. Że ich wcale nie było, że je sztucznie wymusiłam, że brak myśli w przebłyskach błędnie utożsamiłam z miłością (zmagam się z rocd), że to co w chwili gorszego samopoczucia jest prawdą, a nie to z chwili przebłysków...

Nie mam dziś siły nawet walczyć, siedzę i płaczę

No to ze mysli w kryzysie są prawdziwe a w czasie poprawy nie...to tez tak mam...