okropny lęk przed nową pracą. boje się

Nelia · 25 października 2017, o 21:19

Cześć Wam

W grudniu ide do nowej pracy - wielkiej korporacji. Do tej pory pracowałam prawie 4 lata w małej firmie, od ktorej odchodze za kilka dni. Mam miesiac przerwy i w grudniu nowe miejsce.
Już teraz zaczynam odczuwać straszny stres, który z dnia na dzien przybiera na sile. Zaczynam się bać, że im blizej grudnia tym gorzej ze mna bedzie. Chodzę na terapię, jestem z niej zadowolona. Ale mam wrazenie, że mojego stresowania się nie da się wyleczyć, ze taka juz jestem, taka moja przerąbana natura. Wiem, ze nie mam sie czym stresować, ze to tylko praca itp, racjonalnie wszystko wiem, a moje cialo zachowuje się odmiennie - juz pojawiaja sie somatyczne objawy. Tak jakby na zasadzie, ja swoje a moje cialo swoje. Boje sie, ze tego nie da sie juz wyleczyc, a w pierwszych dniach pracy dostane istnej padaki, nie bede skupiona ze stresu i tak dalej. Co dziwne, na rozmowach bylam bardzo pewna siebie, a teraz wychodzi ze mnie inna osoba. Przerazona osoba, która ma ochote cofnąc te wszystkie zmany i dalej pracowac w obecnej firmie, w której słabo płacą i traktuja, ale przynajmniej jest znana i bezpieczna.
Myślę nad pojsciem do psychiatry po jakis lek, który pomoze mi się zdystansować i wyciszyć, chociaz na te kilka pierwszych tygodni w nowym miejscu. Czy polecacie jakis lek, który pomoze?
Z góry dziękuję za Wasze opinie.

SibillaMorphine · 26 października 2017, o 12:52

Bardzo dobrze rozumiem Twój stres przed nową pracą. Jeśli już skupiasz się na lekach to proponowałabym sprawidzic hydroxyzinum. Jeśli będzie Cię zbytnio zamulać, to ostatecznie w grę wchodzą benzodiazepiny. Natomiast ja skupiłabym się na metodach relaksacyjnych- np. Kontrolowania napięc mięśniowych. Może więcej magnezu? Jego niedobór potęguje stres. Świetne leki bez recepty to validol i persen. Zioła takie jak melisa czy waleriana redukują stres. Leki na receptę wykorzystałabym jako ostatnią deskę ratunku, bo działają doraźnie ale też mogą uzależniać. Musisz też sama się motywować. Mówię o postawie przyjacielskiej. Samą pracą nad sobą przez ten miesiąc możesz zredukować stres- pamietaj, że adrenalina w pracy też mobilizuje

Na pewno sobie poradzisz. Jeśli natomiast do połowy listopada nie poczujesz różnicy, a będzie się ten stres potęgował to rozwiązaniem będzie wizyta u psychiatry. Chociaż mnie się wydaje, że na wizycie u psychologa też można się pozbyć takiego stresu. Trzymaj się! Na pewno sobie poradzisz.

Nelia · 26 października 2017, o 14:54

Dziekuje Ci bardzo za cenna odpowiedz : ) tak tez postaram sie zrobic.

Dominik.O · 26 października 2017, o 16:13

Nelia,też trzymam za Ciebie kciuki.Jesteś piękna i zdolna,pamiętaj,że nic nie musisz,ale wiele możesz.Odrzuć presję,uwierz w siebie i w swoje możliwości a będzie dobrze.

Nelia · 26 października 2017, o 19:05

dziękuje, wasze wsparcie jest nieocenione.
Czekają mnie trudne i stresujace chwile, a my jak to lękowcy wolimy takich unikac. Ale nie da sie tak przezyc zycia. tzn da, ale sami wtedy tworzymy sobie bezpieczną klatkę. Czasem musi byc troche nieprzyjemnie i niekomfortowo, po to zebysmy sie wzmacniali. Mam nadzieje, ze w chwilach kryzysu bede o tym pamietac.

cyraneczka · 6 stycznia 2018, o 14:14

Nelia pisze: ↑
25 października 2017, o 21:19
Cześć Wam

W grudniu ide do nowej pracy - wielkiej korporacji. Do tej pory pracowałam prawie 4 lata w małej firmie, od ktorej odchodze za kilka dni. Mam miesiac przerwy i w grudniu nowe miejsce.
Już teraz zaczynam odczuwać straszny stres, który z dnia na dzien przybiera na sile. Zaczynam się bać, że im blizej grudnia tym gorzej ze mna bedzie. Chodzę na terapię, jestem z niej zadowolona. Ale mam wrazenie, że mojego stresowania się nie da się wyleczyć, ze taka juz jestem, taka moja przerąbana natura. Wiem, ze nie mam sie czym stresować, ze to tylko praca itp, racjonalnie wszystko wiem, a moje cialo zachowuje się odmiennie - juz pojawiaja sie somatyczne objawy. Tak jakby na zasadzie, ja swoje a moje cialo swoje. Boje sie, ze tego nie da sie juz wyleczyc, a w pierwszych dniach pracy dostane istnej padaki, nie bede skupiona ze stresu i tak dalej. Co dziwne, na rozmowach bylam bardzo pewna siebie, a teraz wychodzi ze mnie inna osoba. Przerazona osoba, która ma ochote cofnąc te wszystkie zmany i dalej pracowac w obecnej firmie, w której słabo płacą i traktuja, ale przynajmniej jest znana i bezpieczna.
Myślę nad pojsciem do psychiatry po jakis lek, który pomoze mi się zdystansować i wyciszyć, chociaz na te kilka pierwszych tygodni w nowym miejscu. Czy polecacie jakis lek, który pomoze?
Z góry dziękuję za Wasze opinie.

hej, masz lub miałaś lęki bardzo podobne do moich, jak sobie ostatecznie poradziłaś? pozdrawiam ciepło

Nelia · 13 stycznia 2018, o 19:17

Hej,
U mnie zawsze jest nakręcenie się i duzy strach PRZED czyms, a pozniej gdy juz do tego dochodzi....to samo mija. Zaakceptowalam, ze bede sie bac i tego nie zmienie, musze sobie podac ręke z tym strachem i po prostu isc dalej. Gdy tylko przyszlam pierwszy dzien do pracy wszystko zaczelo mijac...wiec tak to u mnie wyglada ; )

Nipo · 13 stycznia 2018, o 19:31

Nelia pisze: ↑
13 stycznia 2018, o 19:17
Hej,
U mnie zawsze jest nakręcenie się i duzy strach PRZED czyms, a pozniej gdy juz do tego dochodzi....to samo mija. Zaakceptowalam, ze bede sie bac i tego nie zmienie, musze sobie podac ręke z tym strachem i po prostu isc dalej. Gdy tylko przyszlam pierwszy dzien do pracy wszystko zaczelo mijac...wiec tak to u mnie wyglada ; )

Bo tak poprostu jest w nerwicy.My się na coś nakręcamy na coś negatywnie tworzymy ta cała iluzje a później to nigdy nie ma przełożenia w rzeczywistości.Lęk to jest coś u nas naturalnego tylko jak się pojawia zamiast go przyjąć to my go odrazu chcemy wyprzeć i to jest problem.
Super podejście ja tez się staram tak podchodzić do nerwy

katarzynka · 14 stycznia 2018, o 00:29

Cyraneczko, jak sobie radzisz? Rozpoczęłaś już pracę? Trzymam kciuki

cyraneczka · 15 stycznia 2018, o 08:49

katarzynka pisze: ↑
14 stycznia 2018, o 00:29
Cyraneczko, jak sobie radzisz? Rozpoczęłaś już pracę? Trzymam kciuki

Nie, chodzę na razie codziennie na kurs po 6 godzin i lekko nie jest, bo niepokój/lęk/napięcie się mnie trzyma cały czas praktycznie. Ale uznałam, że siedząc w domu też czuję niepokój i objawy, więc co to za różnica, tutaj mogę coś zyskać, z czymś się skonfrontować. Plusem siedzenia w domu jest tylko to, że w każdej chwili mogę się położyć

. Pierwszego dnia myślałam, że tylko tam pójde i będzie super, no i nie było, bo przecież żyję w trybie lękowym. Chciałabym siedząc tam odpuścić trzymanie kontroli, powiedzieć lękowi, że niech robi co chce, przestać trzymać sie w garści, ale póki co mi to nie wyszło. Że muszę się trzymać w garści, żeby wytrzymać te godziny, bo inaczej lęk weźmie władzę i ucieknę.