eyeswithoutaface pisze: ↑

17 kwietnia 2017, o 11:01

Kretu, totalna racja. Pieczareczko, głowa do góry,.naprawdę z tego stanu mozna wyjsc, trzeba tylko czasu i konsekwencji.
Rozumiem Cię naprawdę dobrze. Mam 24 lata, po urodzeniu córki też nie czulam wcale jakiegos wielkiego przyplywu miłości (baby blues, byc moze ciężki poród zakończony cc).

Czy Ty wyszlas z tego juz tak na 100% ? Czujesz ta miłość i radość z dziecka ? Jesteś spokojna i jest Ci dobrze kiedy przytulasz swoją corke??
Również miałam CC. W jakim wieku jest Twoja corcia ?

Kretu pisze: ↑

16 kwietnia 2017, o 23:30

Wszystkie myśli lękowe które powodują u Ciebie strach, zwątpienie, wątpliwości oraz stany depresyjne spowodowane właśnie nadmiernym przywiązywaniem uwagi do nich - znikną jeżeli uświadomisz sobie skąd one się biorą, gdy poznasz mechanizm nerwicy, zrozumiesz układ emocjonalny, zrozumiesz też że wszystkie myśli które pojawiają się w Twojej głowie pojawiają się w konkretnym celu - Nerwica jest jak "chochlik" który się przyczepił i nie chce odczepić (jest o tym osobny artykuł na forum, w górnej części w dziale poświęconym odburzaniu) ten chochlik będzie robił Ci na złość i próbował wzbudzać coraz większy lęk - Ty masz się bać i takie jest jego zadanie (to tak obrazowo na przykładzie, ponieważ nerwica to nic innego jak rozchwiany układ emocjonalny a co za tym idzie chaos w neuroprzekaźnikach i hormonach) tak więc czego się najlepiej przyczepić? istotnych dla nas sytuacji, rzeczy, osób, wtedy najbardziej zaboli. Osoby bardzo wierzące mają po wejściu do kościoła myśli bluźniercze, obrazy myślowe w których plują na świętych, wyzywają ich itp. Ty masz takie myśli do córki bo ją po prostu bardzo kochasz, a nerwica znalazła punkt zaczepienia w postaci takich myśli do najważniejszej dla Ciebie osoby w obecnej chwili - największy poziom lęku związany z myślami się utrzymuje, więc nerwica znalazła swój punkt zaczepienia, Ty musisz zacząć to ignorować, ośmieszać - wtedy te myśli stracą na wartości a nerwica po nieudanych próbach znalezienia innej równie złej, obrzydliwej, strasznej myśli zacznie odpuszczać (jeżeli będziesz podchodzić do wszystkich myśli tak samo). Ignorowanie, ośmieszanie musi iść razem ze zrozumieniem mechanizmu nerwicowego, robienie tego na siłę nie przyniesie rezultatów, ewentualnie dla jednej pojedynczej myśli, gdy pojawi się druga wpadniesz od nowa w błędne koło, dlatego tak istotne jest zrozumienie "nerwicy". Gdy zaczniesz rozumieć jak to wszystko się odbywa, akceptacja, ignorowanie a co za tym idzie wewnętrzna pozytywna złość zacznie pojawiać się automatycznie bo po pewnym czasie zaczniesz zdawać sobie sprawę ze swoich absurdalnych myśli oraz będziesz wiedziała że to wszystko to jedna wielka ściema. W nerwicy nikt nikomu jeszcze nic nie zrobił, ponieważ nie da się zrobić czegoś czego tak na prawdę nie chcemy, a jeżeli znajdujemy się tutaj, szukamy pomocy a owe myśli powodują u nas strach, lęk, przerażenie jest to dowód na to że tak jest. W pewnym etapie zaburzenia pojawiają się "wątpliwości" czy ja chce czy nie, również zdarza się że zanika lęk(odczuwany somatycznie) bo nerwica to nie tylko odczuwanie paraliżującego lęku a cała paleta objawów i obaw - osoba taka zastanawia się wtedy "nie czuje lęku, więc pewnie jest mi to obojętne a co za tym idzie mogę zrobić to co pojawia mi się w głowie czyli skrzywdzić kogoś, popełnić samobójstwo" sytuacja może dotyczyć jakiś wydarzeń z życia, nie jest to w sumie istotne, ale to nie prawda.. sam strach przed tym że nie odczuwamy lęku jest już lękiem, lęk to wątpliwości, lęk to analiza.. nie koniecznie trzeba odczuwać zawsze mocne bicie serca, pocenie się, dezorientacje. Studiujcie nagrania DivoVic i czytajcie artykuły, zmieniając podejście do emocji zmieniacie własne życie

Kretu pisze: ↑

18 kwietnia 2017, o 14:54

Nie da się, po prostu przeczekać i nie nakręcać się, przyzwolić na lęk.