ja już się nauczyłem że nigdy nie wiadomo co będzie, wstaje jak wrak wszystko cisie nogi słabe a przecież dobrze spałem a popołudniu odpuszcza albo odwrotnie wstaje w miarę mysię sobie o będzie dobry dzień a później jest zjazd i dół.
Dzisiaj w pracy zaczęło coś mi w klatce skakać i rwać popołudniu zelżało, kiedyś to bym chyba umierał na zawał.

To ja się też pochwalę
Jest na etapie, że mam zdecydowanie więcej dobrych niż złych dni
Ostatnie trzy dni zupełnie normalne ale tak w 100%
Dorastam do akceptacji i chyba powoli rozumiem ją. No i najważniejsze wyrabiam nawyk przyszło-poszło czyli nie wchodzę w to cholerstwo i naprawdę pomaga moi drodzy

wojteczek pisze:To ja się też pochwalę
Jest na etapie, że mam zdecydowanie więcej dobrych niż złych dni
Ostatnie trzy dni zupełnie normalne ale tak w 100%
Dorastam do akceptacji i chyba powoli rozumiem ją. No i najważniejsze wyrabiam nawyk przyszło-poszło czyli nie wchodzę w to cholerstwo i naprawdę pomaga moi drodzy

No i super ze ktoś kolejny sie czymś chwali bo jak się wejdzie na to forum to ten temat "nasze małe zwycięstwa .."rzadko poruszany
"Łatwo przyszło,łatwo poszlo" bardzo mi sie podoba.chyba też zacznę stosowac☺

-- 19 września 2016, o 21:23 --
Nie trzeba być od razu odburzonym żeby tu coś wpisać bo jak tytuł brzmi "małe zwycięstwa i małe kroczki"kochani zachęcam do wpisów w tym miejscu.niech zawieje bardziej optymizmem.

Cieszą takie posty

wojteczek pisze:To ja się też pochwalę
Jest na etapie, że mam zdecydowanie więcej dobrych niż złych dni
Ostatnie trzy dni zupełnie normalne ale tak w 100%
Dorastam do akceptacji i chyba powoli rozumiem ją. No i najważniejsze wyrabiam nawyk przyszło-poszło czyli nie wchodzę w to cholerstwo i naprawdę pomaga moi drodzy

Gratulacje, jak ja bym chciał mieć 3 dni na 100% widocznie muszę jeszcze popracować.

Ja przed wczoraj spędziłam przedpołudnie w mieście i był to mój pomysł, nikt mnie namawiał,
dziś byłam w centrum handlowym, czułam się całkowicie zdrowa, a rzadko zdarza mi się to w takich miejscach właśnie. Sukcesem jest przede wszystkim to, że to ja proponowałam wyjścia, jeszcze miesiąc temu bym tego nie zrobiła, pozostają w bezpiecznym domu.




...a później nastąpił atak paniki w autobusie, który przyćmił radość z wyjść

Od tygodnia nie biorę już żadnych leków A brałem je od 9 lat.

Fine pisze:Od tygodnia nie biorę już żadnych leków A brałem je od 9 lat.

To oznacza, że sie odkurzyłeś?:)

Ja dzisiaj miałam atak paniki w tesco ale pozwoliłam mu (pierwszy raz!) przejść przez siebie i to rzeczywiście podziałało- tzn odszedł za chwilę! Sukces. jestem naprawdę szczęśliwa

ani-ani pisze:Ja dzisiaj miałam atak paniki w tesco ale pozwoliłam mu (pierwszy raz!) przejść przez siebie i to rzeczywiście podziałało- tzn odszedł za chwilę! Sukces. jestem naprawdę szczęśliwa

Tak dokładnie,właśnie tak działaj,bo sama widzisz ze to przynosi rezultaty,trzymam w kciuki.

Siemka wszystkim. Jakiś czas mnie nie było. Troszkę się u mnie pozmieniało. Jak już wiecie, moja koleżanką jest nerwica z objawami somatycznymi (wieloma), a Ci którzy nie wiedzą właśnie się dowiedzieli
Otóż jeszcze nie dawno nie wyobrażałam sobie, żeby pójść do pracy. Od 6 lat "siedziałam" w domu wychowując 2 cudownych dzieci. Nerwicę mam od prawie 2 lat. Przez te okropne objawy nie wyobrażałam sobie, że kiedykolwiek uda mi się z tego wyjść, a już w ogóle, że pójdę kiedykolwiek do pracy!!!
Kiedy postanowiłam podjąć walkę bez leków (tabletek) wiedziałam, że to będzie długa i ciężka droga do przebycia, ale wiedziałam też, że się nie poddam.
Proces wychodzenia z tego stanu, był trudny, ale teraz wiem, że jestem silna. Proces wychodzenia z nerwicy opisywałam w swoich postach.
Ale wracając do meritum sprawy: od 3 tyg pracuję i nie miałam, żadnych ataków w pracy i jestem z tego dumna, że zaryzykowałam i się nie poddałam.
Nie powiem, że już zupełnie nie mam objawów, ale kiedy się pojawiają, to je "olewam". Stosuję swoje metody, które zawsze skutkują i prę do przodu, czego i Wam kochani życzę.
Tak więc wierzcie w siebie, zaakceptujcie, to , że teraz będziecie się gorzej czuć i róbcie to na co macie ochotę a nerwica powoli będzie schodziła na drugi plan.
Ps: i co najważniejsze, dajcie sobie na to czas, jest to indywidualny powolny proces i nie porównujcie się do innych, bo każdy jest inny.
Pozdrawiam Was serdecznie:)
Jeśli macie jakieś pytania, to zapraszam na priv. chętnie odpowiem.

Super uwielbiam czytać takie teksty, działa to na mnie pozytywnie że też mi się uda. Cieszę się że tobie się udało...

Cieszę się, że moja historia i moje "małe " sukcesy, są inspiracją dla innych. Naprawdę można żyć inaczej - "normalnie" i ja i moja historia jesteśmy tego najlepszym przykładem. Tak więc głowa do góry, bo jutro tez jest dzień.......i jutro będzie lepiej, a jak nie, to trudno może kolejny będzie lepszy Najważniejsze jest podejście do wszystkich objawów. Powiedziec sobie ok, teraz włączył mi się tryb awaryjny, ok przeczekam go bez zagłębiania sie w to co się z nami dzieje i co najważniejsze, spróbować właśnie wtedy, gdy jest atak robić wszystko czy to w domu, czy w pracy tak jak gdyby tego w ogóle nie było. A po ataku powiedzieć sobie : SUPER KOLEJNY RAZ DAŁAŚ/EŚ RADĘ i nic Ci się nie stało, czyli, to na pewno nerwica, a ona mi nic nie zrobi.
Ja tak robiłam i proszę.........dziś czuję się znacznie lepiej, ponieważ na 95% odzyskałam swoje nowe......lepsze zycie. Pozdrawiam Was:
I pamiętajcie nigdy, się nie poddawajcie

Ide do przodu pomimo dosc dziwacznej somatyki, na ktora przestalam zwracac uwage. Coraz bardziej skupiam sie na poznaniu calego procesu lekowego, reakcji walcz i uciekaj, efektem czego jest temat zastepczy - natrety w moim wypadku. Im wiecej czytam, tym bardziej jakos lacze wwszystko w wjedna calosci i tym bardziej dochdoze do wniosku, ze techniki, ktorych sie nauczylam nie zastapia WIEDZY, ktora nalezy przyswoic, nie raz, nie dwa, ale wiele razy.

Jestem gotowa na opuszczenie lekow, gdyz nie boje sie juz tego, co dla mnie jest wielkim kroczkiem na przod.

Forum jest swietne i czuje, ze dzieki niemu niedlugo zazegnam raz na zawsze to badziewne kolo nerwicowe.

ZJADŁAM OBIAD!!!!!!

brawa dla mnie

serio, to dla mnie sukces