Myśli egzystencjalne, dziwne, natrętne...strach i lęk :(

ddd · 30 sierpnia 2014, o 13:25

Wedlug mnie powodem takich mysli na pewno nie jest brak wiary, czy wiara.
Kazdy czlowiek ma tak naprawde tendencje do myslenia o swiecie, Bogu, smierci i tym co jest po tym. Kazdy.
Zauwazcie jednak ze o wiele inaczej myslaloby sie o tym kiedy nie byloby nerwic, derealizacji.
A kiedy jednak mamy niepokoj, mamy obecnie stan nerwicy ktory pwooduje pojawianie sie mysli natretnych ktore maja nas przeciez straszyc, zdarza sie ze mysli typu filozoficznego staja sie natretne, bo sa o tematyce ktorej nie da sie wyjasnic, a wszystko co jest nieznane jest po czesci przerazajace. Dlatego czesto majac jakies zaburzenie lekowe mysli filozoficzne staja sie objawem, bo podsycaja nasz lęk i niepokoj i staja sie meczace bo natretne.

marianna · 30 sierpnia 2014, o 20:51

Tak macie racje, z tym to jest trochę jak z lękiem i myślami opentaniu.
Myśli o czymś czego nie da się wytłumaczyć, udowodnić - więc łatwo to rozkręcić.

amasinger trochę niepokojące jest że piszesz o karze za brak wiary.
Moim zdaniem brak wiary czy wiara w coś poza religijnego nie może być karalne - nawet w formie autokary.
Od razu mi się autokar wyobraził

Dlaczego? dlatego że jest na świecie mnóstwo ludzi którzy mogą być wpspaniałymi ludźmi, wartościowymi - a niewierzacymi w nic
albo w coś nam zupełnie nieznanego.
Czy małe dziecko z jakiegoś dzikiego plemienia które nigdy nie zagłebi się w religię, albo w ogóle małe dziecko
które o wierze nie będzie myślało jest złe? Czy to ma się na nim jakoś odbić jeśli będzie szczęśliwie żyło?
Poza tym nawet kompletny brak wiary nie pozbawia sumienia i tego co dyktuje nam serce.

Teraz mam inny problem, realny, ziemski i tak się nim zajęłam że zupełnie zapomniałam o tych myślach i one całkowicie zniknęły.
W sumie przypomniałam sobie o nich dopiero teraz jak zajrzałam do wątku.
To dowód na to że ten stan, odczucie pustki i czarnej materii sami sobie tworzymy.

U mnie ten stan, akurat takie myśli wzięły się z rozczarowania sytuacją życiową, poczuciem niespełnienia, zawiedzenia
nieświadomym łamaniem własnych zasad - może ta obserwacja komuś innemu pomoże.

agaa · 31 sierpnia 2014, o 18:59

Właśnie, ja mam takie fazy w wakacje, bo mam za dużo chyba wolnego i taką niepewność kolejnego dnia, co robic itd. A kiedyś wolny dzień od szkoły wakacje to byłby raj i pelnia szczescia, teraz strach przed tym jak się poczuje i co pomysle. I właśnie glupia kontrola i ciągła uwaga skierowana na te mysli i odczucia, negatywne oczywiscie, tak jak to obserwuje, to widze ze zawsze tak bylo, zawsze takie uczucia i mysli rozne, ale nie bylam taka wrazliwa na ich punkcie, bylo sobie to obok, a teraz centrum wszechswiata. I wątpliwości czy to nerwica czy depresja i czy mi sie nie odechce zyc, ale chce zyc tylko nie chce sie tak czuc

. Zadziwiajace ze czlowiek potrafi tak sie wkrecic

wczoraj mialam lepszy dzien, a dzis znow uderzylo we mnie uczucie i mysli

musze zostac pracoholikiem

w sumie to mam zadatki

i moze dlatego teraz mam problem

Lipski · 31 sierpnia 2014, o 20:11

Zostanie pracoholikiem to niezły pomysł, byle byś sobie nie stawiała zbytniej presji...

Ale zmiana otoczenia myślowego do podstawa, dlatego siedzenie w domu, i nie robienie nie jest niestety dobre przy tego typu zaburzeniach. Prawda jest taka że przesadna analiza i myślenie są naszym wrogiem, musimy przeprogramowac sie tak aby wiecej działać i mniej myśleć

Mnie też wakacje troche dobiły, bo szczerze mówiąć nie potrafiłem ich zbyt kreatywnie spędzić i znowu zaczęło się głupie rozmyślanie nad wszystkim, a szczególnie nad sobą. Dlatego jakiekoliek zajęcie, odrywanie się od tego jest jak najbardziej na plus.

Pozdrawiam

agaa · 31 sierpnia 2014, o 21:45

Tylko właśnie jestem po studiach na etapie szukania pracy i to co się dzieje na rynku nie napawa optymizmem, a tak bardzo chce zostac pracoholikiem

ale przynajmniej problem szukania pracy jest bardziej przyziemny niż te inne rozkminy

marianna · 1 września 2014, o 11:52

Ja też planuję zostać pracoholiczką. Choć moja sytuacja nie ogranicza się tylko do nerwicy, jeszcze ten rozwód...
Czasem z całych sił angazuję sie w coś a i tak czuję sie fatalnie i robię to przpełniona niepokojem.
Ale do przodu... kiedyś musi być lepiej.

amasinger · 1 września 2014, o 16:59

Racją jest , że tego typu mysli są proporcjonalne do obecnego stanu psychicznego. Inne problemy przyziemskie tylko to potęgują . Ja mogę wyprzeć te myśli , ale co z tego skoro i tak problem nie znika , tylko udaje mi się uciec . Gdy wraca obniżony nastrój mysli atakują nawet jesli coś robię , nie ma wtedy znaczenia czy to coś przyjemnego czy obowiązki. Nawet jeśli uda mi się oddalić natręty to pozostawiają one po sobie mocno obniżony nastrój i na nic nie mam ochoty , jedynie o czym marze to żeby dzień się skończył Też jestem po studiach , została mi tylko obrona ... Nie wiem jak ja w takim stanie się do tego przygotuje , koncentracja to u mnie występuje w stanie szybko parującym.
Obecnie mysli się nieco wyciszyly , ale kosztem gorszego samopoczucia i zobojętnienia. Jeszcze dochodzi samotność z która też sobie nie radzę coraz bardziej , i jak tu kogoś szukac skoro nie jest się ciekawym drugiego człowieka ...

marianna · 1 września 2014, o 17:46

amasinger mogę Cię tylko pocieszyć że ja też nie mam ochoty na spotkania z ludźmi i słuchanie głupot.
Miłość i faceci wydają mi się tacy groteskowi, przewidywalni. Jeszcze pare miesięcy temu z przyjemnością myślałam o umówieniu
się na randkę, kawę a teraz...kompletnie mnie to nie interesuje. Ale u mnie to trochę inna historia bo zraziłam się do facetów.
Wydaje mi że już nikt mnie nie pokocha, że facetom zalezy tylko na jednym. Więc unikam

Może mi kiedyś przejdzie...
A co studiujesz?

agaa · 1 września 2014, o 18:07

Ja dzisiaj zrywałam maliny i było to troche nużace po jakims czasie do tego rozkminy w glowie i wizje przyszlosci, w koncu mysl : "nie wytrzymasz tego" i się popłakalam

wróciłam do domu i moj brat cos długo nie wracal z pracy, zdenerwowalam sie troche bo oczywiscie najczarniejsze scenariusze plus mysl: "nie dasz rady" i myslalam ze zaraz spanikuje i schowam sie nie wiem gdzie, znowu sie poplakalam

teraz siedze i zastanawiam sie z czym problem, nic sie nie stalo i nic sie nie dzieje, tylko te mysli i przekonanie ze mam jakis problem

ja obronilam sie w czerwcu, walsnie studia mnie mobilizowaly do tego olewania mysli itd i tak zalowalam nawet ze nie zostawilam tego na wrzesien to mialabym w wakacje zajecie pisanie pracy itd, amasinger, wiem ze to trudne, ale ja wlasnie pamietam na 3 roku jak pisalam swoja prace lic i denerwowalam sie czulam nipokoj i z tego powodu sie znowu denerwowalam, bledne kolo, poszlam do mamy i prawie plakalam ze sie denerwuje, ale mimo to pisalam ta prace i robilam to co musialam na studiach i udalo sie jakos, Tobie tez się uda. Ja musze znalezc prace, bo tak to bede sie rozczulac tylko nad soba i denerwowac sie denerwowaniem i lękac lęku i smutkowac z powodu smutku, ale to glupie

marianna · 1 września 2014, o 18:16

agaa jesteś bardzo dzielna i dasz radę

A Ty co studiujesz?

agaa · 1 września 2014, o 18:19

Dzięki za dobre słowa

ja studiowałam anglistyke i tak naprwde to na 1 roku mi studia dały w kość i wtedy się to zaczeło

a Ty czym się zajmujesz? pracujesz?

marianna · 1 września 2014, o 23:16

Ja niestety na studia nie poszłam, ale z pracą zawsze miałam atrakcje

Jeszcze parę lat temu pracowałam w szpitalu i planowałam iść na rehabilitacje ale życie potoczyło się
zupełnie niespodziewanie inaczej. Potem prowadziłam sklepik a teraz maluję i sprzedaję obrazy.
Pracuję na własne konto i czasami prowadzę plastyczne zajęcia z dziećmi.

Kamień · 2 września 2014, o 22:41

sorry za offtop. można gdzieś zobaczyć Twoje prace ?

w sensie jakieś zdjęcia czy coś

agaa · 3 września 2014, o 15:10

Marianna, świetnie że malujesz, tzn ze masz pasje i mozesz to wykorzystac

właśnie moze zechcesz sie z nami podzielić tworczoscia?

a jak tam u Was ze snem? macie problemy? bo ja wrecz uwielbiam spac, bo wtedy nie mysle

tzn budze sie czasem 1 czy 2 w ciagu nocy, ale ogolnie to spie. A to dla mnie oznaka ze to nie depresja

tzn wlasnie teraz mam nerwice na punkcie depresji i na samo to slowo zaczynam sie czuc nieswojo i staram sie omijac. Np jak przegladam neta i na jakiej stronie info na ten temat to od razu wylaczam, czy tez w tv, a historie z robinem williamsem sprzed miesiaca, to ale mialam fazy na ten temat, przez pare dni nie potrafilam myslec o niczym innym tylko czego on to zrobil, jak i ze to straszne i ze czy ja tak nie skoncze i rozne dzikie mysli na ten temat

i oczywiscie dzis milion mysli nieprzerwanych na temat jak sie czuje i nagle "o kurde boje sie" albo "o matko smutno mi" - to juz depresja i juz mi sie odechce zyc, jaaacie, jak o tym pisze to widze jakie to glupie, ale jednak te mysli sa i przychodza i powoduja dyskomfort. Jak sie je powstrzymuje, to i tak czuje sie takie napiecie, ze zaraz nadzejdzie mysl czy emocja i zaczyna sie ruminacja

a jak czuje spokoj i o tym nie mysle to znowu nie wiem o cyzm mam myslec i ze to tez zle

tez tak macie?

Miesinia · 3 września 2014, o 15:36

Taaaaaaaaaaaaaaaakkkkkkkkk!!!!!! Też mam fiola na punkcie depresji,tzn nerwice na tym punkcie

i z tymi innymi rzeczami mogłabym sie podpisać obiema rękami