Ogłoszenia:
1. Nowi użytkownicy, którzy nie przekroczą progu 30 napisanych postów, mają zablokowaną możliwość wstawiania linków do wszelakich komentarzy.
2. Usuwanie konta na forum - zobacz tutaj: jak usunąć konto?

Ania.

Być może miałeś jakieś nieciekawe przeżycia, traumę i chcesz to z siebie "wyrzucić"?
Albo nie znalazłeś dla siebie odpowiedniego działu i masz ochotę po prostu napisać o sobie?
Możesz to zrobić właśnie tutaj!

Rozmawiamy tu również o naszych możliwych predyspozycjach do zaburzeń, dorastaniu, dzieciństwie itp.
ODPOWIEDZ
Anka1989
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 3
Rejestracja: 24 listopada 2017, o 07:27

25 listopada 2017, o 18:01

Witam wszystkich serdecznie.
Tak, potrzebuję miejsca, żeby wykrzyczeć swój smutek.
Od 12 lat zmagam się z depresją. Pierwotna przyczyna mojego stanu: relacja z Mamą. Był psychiatra, były zakończone porażką pomyłki psychoterapeutyczne. Od dłuższego czasu uczęszczam na terapię, która składa mnie jako tako do kupy.
Jak do tej pory, największym ciosem była dla mnie śmierć Dziadka, 2,5 roku temu. Od tego czasu moje życie wywróciło się do góry nogami. Wyprowadziłam się z toksycznego domu ale moja dusza wcale nie czuła się lepiej. Kilka miesięcy temu trafiłam do swojej obecnej psychoterapeutki, usilnie pracujemy nad moim powrotem do zdrowia. Szło nam całkiem nieźle, do czasu...
I tutaj pojawia się to, czego tak bardzo, w chwili obecnej, chciałabym się pozbyć z mojej głowy. Tydzień temu rozstałam się ze swoją Dziewczyną. Związek trudny, na odległość. Przyjeżdżałyśmy do siebie nawzajem, rozmawiałyśmy codziennie godzinami. Ale pojawiła się Ta Trzecia. Wszystko odbyło się bez awantur, bez krzyków. Chciałybyśmy jakoś to podtrzymać, zawalczyć o przyjaźń. Z kilkoma Ich poprzedniczkami mi się to udało, rozmawiamy do dzisiaj. Były, wiadomo, zapewnienia z drugiej strony o tym, że dalej jestem ważna, że nic się nie zmieni. W pierwszym momencie, będąc chyba jeszcze w zbyt wielkim szoku, myślałam: ok. Zależy mi na Niej, bardzo. Nie chcę Jej stracić. Z upływem kolejnych dni cierpię jednak coraz bardziej. Jestem smutna, ciągle płaczę, nie jem i nie mam apetytu (schudłam przez ten tydzień już pięć kilo), czuję ciągły ucisk w klatce piersiowej, mam mdłości, serce kołacze mi jak szalone. Jestem wykończona. Sama nie wychodzę już z inicjatywą kontaktu, największy ból sprawiało mi słuchanie Jej rozkojarzonego głosu. Sama doskonale pamiętam ten stan i nie mogę znieść myśli, że nie ja jestem powodem takiego Jej zachowania.
Ucięłam wszystkie kontakty, działam jak automat: praca, dom. Zmuszam się do wykonywania podstawowych czynności. Zostawiłam teraz przy sobie tylko jedną Przyjaciółkę i Terapeutkę.
Chciałabym przestać już czuć ten ból. On mnie wykańcza.
Nie chce mi się żyć, czuję się jak śmieć. Chciałabym zniknąć.
Awatar użytkownika
Celine Marie
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 1983
Rejestracja: 21 października 2017, o 14:22

25 listopada 2017, o 18:26

Ja z deprechą żyję już 20 lat,ostatnie lata są najgorsze bo doszła silna nerwica i derealizacja,też mam toksyczną matkę która poniekąd doprowadziła mnie do tego stanu,niestety dalej z nią mieszkam i pewnie mieszkać będę do usranej śmierci.Tak czy siak mimo wegetowania,mimo niezliczoną ilość planów zabicia siebie,mimo jednego wielkiego dna zaliczam kolejny dzień ,czemu? nie wiem,chyba jestem tchórzem ,tchórzem żeby żyć i tchórzem żeby umrzeć,nie mam rady dla Ciebie,posłuchaj nagrania https://www.youtube.com/watch?v=ZaWURhtQuKk może ono Ci jakoś pomoże. :friend:
"Już nie pamiętam prawie
Jak w dobrym wstać humorze
I coraz częściej kłamię
I sypiam coraz gorzej
Łatwiej mi
Nic nie mam, więc nie tracę nic

Strach to sieć pajęcza
Im bardziej uciec chcę
Tym mocniej trzyma mnie za karę"
Anka1989
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 3
Rejestracja: 24 listopada 2017, o 07:27

25 listopada 2017, o 18:42

Celine, dziękuję.
Z ta sytuacją w domu rozumiem Cię doskonale...
Z tym też się zgodzę: Najczęściej używanym przeze mnie na terapii określeniem tego, jak żyję jest właśnie wegetacja. To odhaczanie kolejnego dnia. U siebie obserwuję jeszcze rozczarowanie każdego poranka: znowu żyję.
Teraz osiągnęłam dno totalne.
Oczywiście, posłucham Twojego materiału. Jeszcze dzisiaj.
Awatar użytkownika
Celine Marie
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 1983
Rejestracja: 21 października 2017, o 14:22

25 listopada 2017, o 18:59

To nie mój materiał, a naszych administratorów którzy utworzyli to forum i nagrali wiele świetnych filmików ,napisali też masę mądrych tekstów.Depresja ,nerwica ,dd czy dp i ogólnie zaburzenia to moim zdaniem najgorsza rzecz jaka może przytrafić się człowiekowi :buu:
"Już nie pamiętam prawie
Jak w dobrym wstać humorze
I coraz częściej kłamię
I sypiam coraz gorzej
Łatwiej mi
Nic nie mam, więc nie tracę nic

Strach to sieć pajęcza
Im bardziej uciec chcę
Tym mocniej trzyma mnie za karę"
Anka1989
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 3
Rejestracja: 24 listopada 2017, o 07:27

26 listopada 2017, o 19:53

Kolejny dzień. Żadnej poprawy. Żadnej chęci do życia. Zasnąć i już nigdy się nie obudzić. Nic nie jem. Boję się co będzie :( jestem wściekła że szło mi już tak dobrze a wystarczyło jedno zdarzenie i znów jestem na dnie.
Tęsknię za Nią. Ale sprzed tej trzeciej :(
Tak. Głowa to najgorszy ból jaki może nas spotkać :(
ODPOWIEDZ