Słabszy dzień? Kryzys? Ogólne pytanie? Wyżal się swobodnie.

Jagoda_a · 13 grudnia 2017, o 08:07

florek pisze: ↑
12 grudnia 2017, o 21:29

Jagoda_a pisze: ↑
12 grudnia 2017, o 20:41

Zestresowana pisze: ↑
12 grudnia 2017, o 19:34

Jasne, że normalne, wiele osób tutaj ma wkrętki na depresję. Niestety. Jedyne, co mogę Ci doradzić, to żebyś ciągle nie czytała i nie sprawdzała, czy masz depresję czy nie.
Dzięki, tak zrobie. Zapewne to kolejny straszak tej mojej przyjaciolki
Pewka, że normalne. Sam miałem wkręty depresyjne. I schizowe. i samobójcze (te dalej mam czasem). I że słyszę jakieś dźwięki (wczoraj w nocy zasypiając myślałem że nasram w spodnie jak usłyszałem jakby ćwierkanie ptaka w pokoju. Myślałem że świerszcze na dworze - otwieram okno - dźwięk prawie zanikł, i stał się znacznie cichszy - już w panice mówię, q.rwa, co jest?! wariuję?! Standard - serce wali, panika, myśli że wariuję , wyobrażanie sobie dosłownych obrazów jakby ktoś mi krzyczał w głowie, przed oczami. Leżę w łóżku, dalej to słysząc - podchodzę jeszcze raz do okna żeby to sprawdzić - nachylam się - to był kaloryfer... co prawda dźwięki były bardzo bardzo ciche, a słyszałem je głośniej,ale myślę że jest to sprawka wyczulonych zmysłów i wyobraźnia też zrobiła swoje ) Uczucie że świat i życie nie ma sensu, "po co mi się tego uczyć, to kupować, to zobić, nad tym myśleć skoro i taaaaaaaaak mam nerwicę i i taaaak mi nie przejdzie ;ccccccc ", to jest wszystko norma. Norma. Noooooorma w nerwicy Spokojnie, pewnie myślisz że to jakoś "nienormalne" czy "inne" - ale każdy nerwus jest w pewnym stopniu "inny".

U mnie pierwszy atak paniki wystapil wlasnie przez te dzwieki w glowie co pozniej sie okazalo ze moj umysl tak byl zestresowany i wyxczerpany ze dzwieki lodowki mi tak daly popalic. Jestesmy bardzo wyczuleni

Dzwieki rozne slyszalam pozniej nie raz ale wiedzialam ze to niestety dodatek do nerwicy i szybciutko znikaja. Dziekuje za slowa wsparcia tak bardzo potrzebne zeby nie dac sie wkrecic kolejny raz

. Warto tu zagladac i pisac bo bardzoooo pomagacie.

Kataraka · 13 grudnia 2017, o 11:27

Dzisiaj się modliłam i się trochę pobeczałam z tej bezsilności... Czuję taką pustkę jednocześnie myśli walą, przypominają co się robiło wczoraj, przedwczoraj, miesiąc temu, już nie mówię o myślach o jedzeniu... lęk bardzo malutki, derealki już nie łapię. Najgorzej jak mi wejdą myśli, że obarczam swoim samopoczuciem rodziców... Bo ciągle proszę o wsparcie...

Z każdym dzień lęk słabnie myśli może też zejdą w końcu...bo cierpię 12h na dobę, jedyne jak śpię się uspokajam...

Olalala · 13 grudnia 2017, o 11:53

Kataraka pisze: ↑
13 grudnia 2017, o 11:27
Dzisiaj się modliłam i się trochę pobeczałam z tej bezsilności... Czuję taką pustkę jednocześnie myśli walą, przypominają co się robiło wczoraj, przedwczoraj, miesiąc temu, już nie mówię o myślach o jedzeniu... lęk bardzo malutki, derealki już nie łapię. Najgorzej jak mi wejdą myśli, że obarczam swoim samopoczuciem rodziców... Bo ciągle proszę o wsparcie...

Z każdym dzień lęk słabnie myśli może też zejdą w końcu...bo cierpię 12h na dobę, jedyne jak śpię się uspokajam...

Klaudia, spokojnie. Idziesz w dobrym kierunku. Żyj normalnie, napewno Ci to zejdzie w końcu. Piszesz, że lęk słabnie z dnia na dzień, to tylko się cieszyć, to jest mega sukces

Ja mam tak, że jako takiego lęku nie czuję, zaczynam zauważać, że raczej "walczę" teraz z tym co mi zostało po nerwicy, czyli lęk o serce, lęk o jelita, lęk o żołądek, lęk o szumy w uszach.

katarzynka · 13 grudnia 2017, o 11:58

Kataraka pisze: ↑
13 grudnia 2017, o 11:27
Dzisiaj się modliłam i się trochę pobeczałam z tej bezsilności... Czuję taką pustkę jednocześnie myśli walą, przypominają co się robiło wczoraj, przedwczoraj, miesiąc temu, już nie mówię o myślach o jedzeniu... lęk bardzo malutki, derealki już nie łapię. Najgorzej jak mi wejdą myśli, że obarczam swoim samopoczuciem rodziców... Bo ciągle proszę o wsparcie...

Z każdym dzień lęk słabnie myśli może też zejdą w końcu...bo cierpię 12h na dobę, jedyne jak śpię się uspokajam...

Klaudi, coś Ty Misiaku. Zobacz, jaki kawał drogi pokonałaś i z tymi resztkami też sobie poradzisz. Jesteś silna babka! Cały czas jesteś na lekach?

Co do rodziców, nie miej wyrzutów sumienia. Od tego ich mamy. Czy Ty nie pomogłabyś ukochanemu dziecku? No właśnie, jestem pewna, że dla nich to naturalna sprawa, a nie obowiązek!

Uszy do góry!

coyot.inc · 13 grudnia 2017, o 13:11

Takie wątpliwości

Dziś byłem na wizycie konsultacyjnej na psychoterapię indywidualną na NFZ i kurczę jestem taki rozbity...sam nie wiem ja kto określić. Babka powiedziała mi, że moje objawy są bardzo mocne niż innych ludzi. W sensie, że tak to zinterpretowałem, że trudny przypadek ze mnie :/ no i wiecie to jako nie pomaga :/ wyszedłem ze spotkania raczej załamany niż podbudowany :/ jakoś z innymi psychologami czy obecnie z psychiatrą nie mam takich doświadczeń, a dziś no kiepsko jest i od razu pojawia się myśl "nigdy z tego nie wyjdę już cały czas będę czuł, że mam schizofrenię, że wariuję, że boję się, że coś sobie zrobię itp."

Wróciłem z krótkie urlopu i przez jakiś czas też miałem takie stany jakbym miał zaraz zemdleć i generalnie boję się tego :/ nigdy nie zemdlałem, a mam stany jakbym miał zaraz zemdleć :/

cyraneczka · 13 grudnia 2017, o 13:31

coyot.inc pisze: ↑
13 grudnia 2017, o 13:11
Takie wątpliwości

Dziś byłem na wizycie konsultacyjnej na psychoterapię indywidualną na NFZ i kurczę jestem taki rozbity...sam nie wiem ja kto określić. Babka powiedziała mi, że moje objawy są bardzo mocne niż innych ludzi. W sensie, że tak to zinterpretowałem, że trudny przypadek ze mnie :/ no i wiecie to jako nie pomaga :/ wyszedłem ze spotkania raczej załamany niż podbudowany :/ jakoś z innymi psychologami czy obecnie z psychiatrą nie mam takich doświadczeń, a dziś no kiepsko jest i od razu pojawia się myśl "nigdy z tego nie wyjdę już cały czas będę czuł, że mam schizofrenię, że wariuję, że boję się, że coś sobie zrobię itp."

Wróciłem z krótkie urlopu i przez jakiś czas też miałem takie stany jakbym miał zaraz zemdleć i generalnie boję się tego :/ nigdy nie zemdlałem, a mam stany jakbym miał zaraz zemdleć :/

To bardzo nierozważne tak mówić pacjentowi :/ ja usłyszałam tylko, że nie lubię się z lekami (nie pomagają mi leki), ale nigdy nikt mi nie powiedział, że jestem jakimś ciężkim czy nietypowym przypadkiem. Nie wierz w to co mówią, takich pacjentów jak ty jest tak naprawdę od groma, a są na pewno tacy z gorszymi objawami.

cyraneczka · 13 grudnia 2017, o 13:39

Słuchajcie, proszę o dobre słowo, zamierzam podjąć na nowo pracę, ale boję się jak ja tam wysiedze, jak będę wykonywać swoje obowiązki skoro tak źle się fizycznie, i psychicznie czuję. Siedzenie w domu mi nie pomoże w niczym, dodam, że miejsce jest z założenia przyjazne dla osób z zaburzeniami psychicznymi, bo to taka fundacja. Ale obawa, że nie dam sobie rady jest. Jak sobie dodać otuchy? Jakiś dialog wewnętrzny na te okolicznośc?

Kataraka · 13 grudnia 2017, o 14:05

Dziękuję dziewczynki jesteście Kochane

żyję normalnie robię wszystko normalnie, wiem, że to zejdzie, bo już pokonałam kawał drogi i bardzo mało tego zostało.

Ale poczuć spokój na jakieś 5 minut - bezcenne

Chociaż pewnie są takie momenty bo oczywiście się zapominam

Dam rade, bo i tak nie mam innego wyjścia

Kupiłam sobie dzisiaj magnez w formie mleczanu (na ulotce jest brak przeciwskazań jeśli chodzi o interakcje z lekami, więc spoko) tylko nie wiem ile tego jeść na ulotce max. 4 tabletki na dobę

rit · 13 grudnia 2017, o 15:10

coyot.inc pisze: ↑
13 grudnia 2017, o 13:11
Takie wątpliwości

Dziś byłem na wizycie konsultacyjnej na psychoterapię indywidualną na NFZ i kurczę jestem taki rozbity...sam nie wiem ja kto określić. Babka powiedziała mi, że moje objawy są bardzo mocne niż innych ludzi. W sensie, że tak to zinterpretowałem, że trudny przypadek ze mnie :/ no i wiecie to jako nie pomaga :/ wyszedłem ze spotkania raczej załamany niż podbudowany :/ jakoś z innymi psychologami czy obecnie z psychiatrą nie mam takich doświadczeń, a dziś no kiepsko jest i od razu pojawia się myśl "nigdy z tego nie wyjdę już cały czas będę czuł, że mam schizofrenię, że wariuję, że boję się, że coś sobie zrobię itp."

Wróciłem z krótkie urlopu i przez jakiś czas też miałem takie stany jakbym miał zaraz zemdleć i generalnie boję się tego :/ nigdy nie zemdlałem, a mam stany jakbym miał zaraz zemdleć :/

To nie Ty jesteś trudnym przypadkiem, tylko ona niedoświadczonym/ słabym specjalistą! Przecież połowa forum ma podobne objawy do Twoich i są tutaj żywe przykłady, że da się z tego wyjść. Te stany 'przedzemdleniowe' to u mnie był chleb powszedni. Ale nigdy nie zemdlałam. Także nie przejmuj się, odburzaj się z forum i zmień psychologa jeśli możesz (pewnie najlepiej nie na NFZ, bo oni g*wno wiedzą często)

ewagos · 13 grudnia 2017, o 15:48

Hej , ja się nie zgodzę .Psychoterapia na NFZ jest nawet lepsza , przede wszystkim chodzisz ile masz potrzebę ,bo nie obciąża cię finansowo.Tylko należy trafić na doświadczonego terapeutę , powinien mieć certyfikat PTP.Najlepiej pisać się w poradniach przyszpitalnych , tam zawsze pracują dobrzy psycholodzy. trzeba pewnie czekać na termin ale tylko dobry terapeuta pomoże

cyraneczka · 13 grudnia 2017, o 15:55

ewagos pisze: ↑
13 grudnia 2017, o 15:48
Hej , ja się nie zgodzę .Psychoterapia na NFZ jest nawet lepsza , przede wszystkim chodzisz ile masz potrzebę ,bo nie obciąża cię finansowo.Tylko należy trafić na doświadczonego terapeutę , powinien mieć certyfikat PTP.Najlepiej pisać się w poradniach przyszpitalnych , tam zawsze pracują dobrzy psycholodzy. trzeba pewnie czekać na termin ale tylko dobry terapeuta pomoże

Ja chodzę na NFZ i potwierdzam, że to nie prawda, że jest gorzej niż prywatnie, bo często się słyszy takie opinie. Jedyny minus to brak elastycznych godzin, bo nie możesz jednego tygodnia iść na 10, a drugiego na 17 - każdy pacjent ma swoją godzinę. Ja np. chodzę na 8 rano, a że mieszkam pod miastem to wstaję o 6

Olalala · 13 grudnia 2017, o 15:59

Kataraka pisze: ↑
13 grudnia 2017, o 14:05
Dziękuję dziewczynki jesteście Kochane żyję normalnie robię wszystko normalnie, wiem, że to zejdzie, bo już pokonałam kawał drogi i bardzo mało tego zostało. Ale poczuć spokój na jakieś 5 minut - bezcenne Chociaż pewnie są takie momenty bo oczywiście się zapominam
Dam rade, bo i tak nie mam innego wyjścia

Kupiłam sobie dzisiaj magnez w formie mleczanu (na ulotce jest brak przeciwskazań jeśli chodzi o interakcje z lekami, więc spoko) tylko nie wiem ile tego jeść na ulotce max. 4 tabletki na dobę

Odzyskasz ten spokój, mówię Ci to ja która miałam ponad 3 lata lęk wolnopłynący, a teraz jest już prawie normalnie

dla każdego przyjdzie ten upragniony dzień.

coyot.inc · 13 grudnia 2017, o 16:41

cyraneczka pisze: ↑
13 grudnia 2017, o 13:31

coyot.inc pisze: ↑
13 grudnia 2017, o 13:11
Takie wątpliwości

Dziś byłem na wizycie konsultacyjnej na psychoterapię indywidualną na NFZ i kurczę jestem taki rozbity...sam nie wiem ja kto określić. Babka powiedziała mi, że moje objawy są bardzo mocne niż innych ludzi. W sensie, że tak to zinterpretowałem, że trudny przypadek ze mnie :/ no i wiecie to jako nie pomaga :/ wyszedłem ze spotkania raczej załamany niż podbudowany :/ jakoś z innymi psychologami czy obecnie z psychiatrą nie mam takich doświadczeń, a dziś no kiepsko jest i od razu pojawia się myśl "nigdy z tego nie wyjdę już cały czas będę czuł, że mam schizofrenię, że wariuję, że boję się, że coś sobie zrobię itp."

Wróciłem z krótkie urlopu i przez jakiś czas też miałem takie stany jakbym miał zaraz zemdleć i generalnie boję się tego :/ nigdy nie zemdlałem, a mam stany jakbym miał zaraz zemdleć :/
To bardzo nierozważne tak mówić pacjentowi :/ ja usłyszałam tylko, że nie lubię się z lekami (nie pomagają mi leki), ale nigdy nikt mi nie powiedział, że jestem jakimś ciężkim czy nietypowym przypadkiem. Nie wierz w to co mówią, takich pacjentów jak ty jest tak naprawdę od groma, a są na pewno tacy z gorszymi objawami.

No właśnie byłem zaskoczony...bo niby to jest osoba z dobrego ośrodka i podobno z wieloletnim doświadczeniem :/ no i jakoś z tej wizyty wyszedłem z przeświadczeniem "NIC MI NIE POMOŻE, JESTEM W BEZNADZIEJNEJ SYTUACJI i nie wiadomo czy coś pomoże, a może nic".

Poczułem się jakbym te objawy miał tylko ja i nikt więcej.

coyot.inc · 13 grudnia 2017, o 16:43

rit pisze: ↑
13 grudnia 2017, o 15:10

coyot.inc pisze: ↑
13 grudnia 2017, o 13:11
Takie wątpliwości

Dziś byłem na wizycie konsultacyjnej na psychoterapię indywidualną na NFZ i kurczę jestem taki rozbity...sam nie wiem ja kto określić. Babka powiedziała mi, że moje objawy są bardzo mocne niż innych ludzi. W sensie, że tak to zinterpretowałem, że trudny przypadek ze mnie :/ no i wiecie to jako nie pomaga :/ wyszedłem ze spotkania raczej załamany niż podbudowany :/ jakoś z innymi psychologami czy obecnie z psychiatrą nie mam takich doświadczeń, a dziś no kiepsko jest i od razu pojawia się myśl "nigdy z tego nie wyjdę już cały czas będę czuł, że mam schizofrenię, że wariuję, że boję się, że coś sobie zrobię itp."

Wróciłem z krótkie urlopu i przez jakiś czas też miałem takie stany jakbym miał zaraz zemdleć i generalnie boję się tego :/ nigdy nie zemdlałem, a mam stany jakbym miał zaraz zemdleć :/
To nie Ty jesteś trudnym przypadkiem, tylko ona niedoświadczonym/ słabym specjalistą! Przecież połowa forum ma podobne objawy do Twoich i są tutaj żywe przykłady, że da się z tego wyjść. Te stany 'przedzemdleniowe' to u mnie był chleb powszedni. Ale nigdy nie zemdlałam. Także nie przejmuj się, odburzaj się z forum i zmień psychologa jeśli możesz (pewnie najlepiej nie na NFZ, bo oni g*wno wiedzą często)

Właśnie wydawała się i dalej wydaje się dobrym specjalistą z wieloletnim doświadczeniem i pracuje w dobrym ośrodku psychoterapeutycznym. Nieee....myślę, że psycholog na NFZ to nie jest nic złego, myślę, że nie można wszystkich wrzucać do 1 wora

na pewno są też dobrzy specjaliści.

rit · 13 grudnia 2017, o 16:44

coyot.inc pisze: ↑
13 grudnia 2017, o 16:41

cyraneczka pisze: ↑
13 grudnia 2017, o 13:31

coyot.inc pisze: ↑
13 grudnia 2017, o 13:11
Takie wątpliwości

Dziś byłem na wizycie konsultacyjnej na psychoterapię indywidualną na NFZ i kurczę jestem taki rozbity...sam nie wiem ja kto określić. Babka powiedziała mi, że moje objawy są bardzo mocne niż innych ludzi. W sensie, że tak to zinterpretowałem, że trudny przypadek ze mnie :/ no i wiecie to jako nie pomaga :/ wyszedłem ze spotkania raczej załamany niż podbudowany :/ jakoś z innymi psychologami czy obecnie z psychiatrą nie mam takich doświadczeń, a dziś no kiepsko jest i od razu pojawia się myśl "nigdy z tego nie wyjdę już cały czas będę czuł, że mam schizofrenię, że wariuję, że boję się, że coś sobie zrobię itp."

Wróciłem z krótkie urlopu i przez jakiś czas też miałem takie stany jakbym miał zaraz zemdleć i generalnie boję się tego :/ nigdy nie zemdlałem, a mam stany jakbym miał zaraz zemdleć :/
To bardzo nierozważne tak mówić pacjentowi :/ ja usłyszałam tylko, że nie lubię się z lekami (nie pomagają mi leki), ale nigdy nikt mi nie powiedział, że jestem jakimś ciężkim czy nietypowym przypadkiem. Nie wierz w to co mówią, takich pacjentów jak ty jest tak naprawdę od groma, a są na pewno tacy z gorszymi objawami.
No właśnie byłem zaskoczony...bo niby to jest osoba z dobrego ośrodka i podobno z wieloletnim doświadczeniem :/ no i jakoś z tej wizyty wyszedłem z przeświadczeniem "NIC MI NIE POMOŻE, JESTEM W BEZNADZIEJNEJ SYTUACJI i nie wiadomo czy coś pomoże, a może nic".

Poczułem się jakbym te objawy miał tylko ja i nikt więcej.

Nikt Ci nie ma prawa tak powiedzieć ani zasugerować, bo to znaczy, że sam nie ma wystarczającej wiedzy. A może to trochę nadinterpretacja z Twojej strony? W lęku czasami niepotrzebnie sobie dopowiadamy różne rzeczy. W każdym razie, pełno ludzi ma takie same objawy

Nawet ten lęk, że 'nic mi nie pomoże' jest bardzo powszechny, chyba każdy go miał