Nipo pisze: ↑

9 grudnia 2017, o 16:53

eiviss1204 pisze: ↑

9 grudnia 2017, o 16:44

zabner pisze: ↑

9 grudnia 2017, o 16:34

Czy ktoś miał wrażenie ze powiększają mu się przedmioty albo rozciągają? Już te aktrakcje wzrokowe mnie rozwalają

Ja mialam falowanie obrazu xddd
Mroczki przed oczami i rozciaganie obrazu xd
Teraz nie widzę z daleka ale to juz zrzucam na slepote starcza ale jak mialam taki mega stan lekowy to mialam wiele atrakcji ze wzrokiem plus szumy uszne i zatkane ucho przez 3 miesiące ciągle xd

Ślepota starcza hahahahha

eiviss1204 pisze: ↑

9 grudnia 2017, o 17:02

Nipo pisze: ↑

9 grudnia 2017, o 16:53

eiviss1204 pisze: ↑

9 grudnia 2017, o 16:44

Ja mialam falowanie obrazu xddd
Mroczki przed oczami i rozciaganie obrazu xd
Teraz nie widzę z daleka ale to juz zrzucam na slepote starcza ale jak mialam taki mega stan lekowy to mialam wiele atrakcji ze wzrokiem plus szumy uszne i zatkane ucho przez 3 miesiące ciągle xd

Ślepota starcza hahahahha

Starość nie radość niebawem będę kąpać sie w formalinie xddd:DD

eiviss1204 pisze: ↑

9 grudnia 2017, o 16:26

cyraneczka pisze: ↑

8 grudnia 2017, o 20:49

Nie wiem, czy to dobre miejsce, ale mam pytanie, które nie daje mi spokoju. Dużo już czytałam o odburzaniu (dzięki za Wasze wpisy, chłopaki) i tyle mówicie o ryzykowaniu, wychodzenia na przekór lękom,i ok rozumiem, że można się w ten sposób przekonać, że nie ma zawału, omdlenia itp., ale u mnie lęk dotyczy tego, że wyjdę na spacer czy na spotkanie ze znajomymi i co z tego, skoro cały czas będę się źle czuć. To znaczy wychodząc liczę na to, że będzie spoko, a potem nie jest i łapię doła. Wiem, że nic mi nie grozi, ale to spięcie i ciągły lęk powoduje, że z niczego się nie cieszę. Więc podsumowując jak mam ryzykować bojąc się, że będzie zle samopoczucie, a nie śmierć i zawały? Nie do końca to czuję, stąd moje pytanie. Będę bardzo wdzięczna za odpowiedź.

Podstawowym błędem jaki robisz to to,że oczekujesz,że będziesz się dobrze bawić. Jest to oczywiście zrozumiale,bo kazdy tego oczekuje,z tym ze jesli mialabys postawę
"Ok zle się czuje,moze bedzie fajnie,moze bedzie srednio,ale najwazniejsze,ze spotkam się z ludzmi,którzy są dla mnie ważni" Wtedy następuje właśnie ta akceptacja o której usinlnie kazdy znas pisze. To takie zrozumienie dla Siebie samego,ze to samopoczucie może byc rozne.
Przeprogramuj trochę pryiorytety,że wychodzisz nie tylko dlatego,że chcesz sie dobrze czuc,a dlatego,że dobrze jest wyjsc z bliskimi dla Ciebie ludzmi jeśli nie dla siebie to dla nich
Nie ma ryzykowania bez akceptacji
Ja na samym początku nerwicy i dd bylam tak odrealniona ze dotykalam ludzi w autobusie bo mialam wkretki ze moze ja sobie wszystko wymyśliłam. A mimo to jezdzilam,spotkałam się ze znajomymi 70 lrc czasu bylam w swojej glowie poprzez natlok myśli,czasami zasypialam u nich bo bylam strasznue zmęczona mimo 12 h spania ale wychodzilam by sie oderwać,by spędzić czas. Bez szampanskiego humoru

cyraneczka pisze: ↑

9 grudnia 2017, o 19:35

eiviss1204 pisze: ↑

9 grudnia 2017, o 16:26

cyraneczka pisze: ↑

8 grudnia 2017, o 20:49

Nie wiem, czy to dobre miejsce, ale mam pytanie, które nie daje mi spokoju. Dużo już czytałam o odburzaniu (dzięki za Wasze wpisy, chłopaki) i tyle mówicie o ryzykowaniu, wychodzenia na przekór lękom,i ok rozumiem, że można się w ten sposób przekonać, że nie ma zawału, omdlenia itp., ale u mnie lęk dotyczy tego, że wyjdę na spacer czy na spotkanie ze znajomymi i co z tego, skoro cały czas będę się źle czuć. To znaczy wychodząc liczę na to, że będzie spoko, a potem nie jest i łapię doła. Wiem, że nic mi nie grozi, ale to spięcie i ciągły lęk powoduje, że z niczego się nie cieszę. Więc podsumowując jak mam ryzykować bojąc się, że będzie zle samopoczucie, a nie śmierć i zawały? Nie do końca to czuję, stąd moje pytanie. Będę bardzo wdzięczna za odpowiedź.

Podstawowym błędem jaki robisz to to,że oczekujesz,że będziesz się dobrze bawić. Jest to oczywiście zrozumiale,bo kazdy tego oczekuje,z tym ze jesli mialabys postawę
"Ok zle się czuje,moze bedzie fajnie,moze bedzie srednio,ale najwazniejsze,ze spotkam się z ludzmi,którzy są dla mnie ważni" Wtedy następuje właśnie ta akceptacja o której usinlnie kazdy znas pisze. To takie zrozumienie dla Siebie samego,ze to samopoczucie może byc rozne.
Przeprogramuj trochę pryiorytety,że wychodzisz nie tylko dlatego,że chcesz sie dobrze czuc,a dlatego,że dobrze jest wyjsc z bliskimi dla Ciebie ludzmi jeśli nie dla siebie to dla nich
Nie ma ryzykowania bez akceptacji
Ja na samym początku nerwicy i dd bylam tak odrealniona ze dotykalam ludzi w autobusie bo mialam wkretki ze moze ja sobie wszystko wymyśliłam. A mimo to jezdzilam,spotkałam się ze znajomymi 70 lrc czasu bylam w swojej glowie poprzez natlok myśli,czasami zasypialam u nich bo bylam strasznue zmęczona mimo 12 h spania ale wychodzilam by sie oderwać,by spędzić czas. Bez szampanskiego humoru

U mnie to 85% czasu takie siedzenie w swojej głowie, niby coś mówię, ale czuję, że strasznie na siłę, że w tle siedzi myśl "a co mnie to wszystko obchodzi, chcę tylko żebym dobrze due czuła". Najgorzej jest w domu, mój chłopak ma chyba dosyć tego, że mało z nim rozmawiam, czuje się odrzucony, a ja mam na głowie plachtę i nic nie widzę, nawet jego. Cały czas mam zawroty głowy, uwaga non stop skupiona na tym i na problemach z pracą, a inni ma tym też cierpią dzięki tak czy owak za twój punkt widzenia, tak coś czułam, że za bardzo się spinam...

beautiful_kate pisze: ↑

9 grudnia 2017, o 21:16

I na prawdę już nie wiem, czy dobrze robię- bo mówią weź dopusc lęk do siebie. A ja wtedy skupiam się na bólach oczu, zaczynam mrugac, skupiam się na tym, albo na karku i zaczynam mimowolnie kręcić głową, albo mam jakieś dziwne odczucia w nogach, jakby coś je otaczalo, jakbym w jakiejś mazi była. Ja nie mogę w to wchodzić, bo ciągle to się będzie pielęgnować. Jedyne, co mi daje ulgę i osłabia to, to właśnie skupianie się na rozmówcy, na czymś innym. Nie wiem, czy dobrze robię.....

Master24 pisze: ↑

9 grudnia 2017, o 21:28

beautiful_kate pisze: ↑

9 grudnia 2017, o 21:16

I na prawdę już nie wiem, czy dobrze robię- bo mówią weź dopusc lęk do siebie. A ja wtedy skupiam się na bólach oczu, zaczynam mrugac, skupiam się na tym, albo na karku i zaczynam mimowolnie kręcić głową, albo mam jakieś dziwne odczucia w nogach, jakby coś je otaczalo, jakbym w jakiejś mazi była. Ja nie mogę w to wchodzić, bo ciągle to się będzie pielęgnować. Jedyne, co mi daje ulgę i osłabia to, to właśnie skupianie się na rozmówcy, na czymś innym. Nie wiem, czy dobrze robię.....

Wiem jakie to ciężkie. Ale staraj się za wszelką cenę tylko obserwować. Nie WCHodz w to

beautiful_kate pisze: ↑

10 grudnia 2017, o 13:42

Master24 pisze: ↑

9 grudnia 2017, o 21:28

beautiful_kate pisze: ↑

9 grudnia 2017, o 21:16

I na prawdę już nie wiem, czy dobrze robię- bo mówią weź dopusc lęk do siebie. A ja wtedy skupiam się na bólach oczu, zaczynam mrugac, skupiam się na tym, albo na karku i zaczynam mimowolnie kręcić głową, albo mam jakieś dziwne odczucia w nogach, jakby coś je otaczalo, jakbym w jakiejś mazi była. Ja nie mogę w to wchodzić, bo ciągle to się będzie pielęgnować. Jedyne, co mi daje ulgę i osłabia to, to właśnie skupianie się na rozmówcy, na czymś innym. Nie wiem, czy dobrze robię.....

Wiem jakie to ciężkie. Ale staraj się za wszelką cenę tylko obserwować. Nie WCHodz w to

Dziękuję, ale co obserwować? Otoczenie, prawda? Nie swoje ruchy? Myśli wracają jak bumerang, gdy jest dobrze
Rozmawiam z kimś super i nagle: "a normalnie MRUGASZ? Może nawet nie wiesz, a nikt ci z litości nie powie? Bo lekko dziwnie się patrzy.... oho, myślisz o tym, czujesz to, czyli już dziwnie to zaczynasz robić
, bo skupiasz się na tym i nie uciekniesz od tego!"

A do tego dochodzi ścisk, krtan się ściska o tak spina, że aż mi przeskakują chrząstki. I tak nimi ruszam, aż do ulgi..
. Ciężko wyjść na zewnątrz, a tylko to mi daje ulgę.... skupienie się na tym, co normalne
Bo wtedy mam.pewnosc, że normalnie wszystko po mnie widać , pomimo wkretek. Ech!

florek pisze: ↑

10 grudnia 2017, o 15:10

beautiful_kate pisze: ↑

10 grudnia 2017, o 13:42

Master24 pisze: ↑

9 grudnia 2017, o 21:28

Wiem jakie to ciężkie. Ale staraj się za wszelką cenę tylko obserwować. Nie WCHodz w to

Dziękuję, ale co obserwować? Otoczenie, prawda? Nie swoje ruchy? Myśli wracają jak bumerang, gdy jest dobrze
Rozmawiam z kimś super i nagle: "a normalnie MRUGASZ? Może nawet nie wiesz, a nikt ci z litości nie powie? Bo lekko dziwnie się patrzy.... oho, myślisz o tym, czujesz to, czyli już dziwnie to zaczynasz robić
, bo skupiasz się na tym i nie uciekniesz od tego!"

A do tego dochodzi ścisk, krtan się ściska o tak spina, że aż mi przeskakują chrząstki. I tak nimi ruszam, aż do ulgi..
. Ciężko wyjść na zewnątrz, a tylko to mi daje ulgę.... skupienie się na tym, co normalne
Bo wtedy mam.pewnosc, że normalnie wszystko po mnie widać , pomimo wkretek. Ech!

Nerwica to taki złośliwy troll w naszym umyśle,zna nas lepiej niż my sami. Zaatakuje dokładnie to czego boimy,to,czego nawet my sami nie jesteśmy świadomi że moglibyśmy się tego bać. Pomyślałaś sobie kiedyś: "a co by było gdybym była psychopatą?pedofilem?zoofilem? Gdybym komuś zrobiła krzywdę? Czy naprawdę kogoś kocham?itp,itd." Każdą taką myślą podajesz nerwicy-trollowi na tacy kolejny wór żarcia,kóry z ochotą zeżre. I jak się napasie,zbierze dupę w troki i pójdzie na spacerek po twoim sumieniu i lękach,powodując wszelkie związane z tym cierpienia które czujesz.

Może dziwnie mrugasz? Czemu niby miałabyś tak robić?
Nikt Ci z litości nie powie? Powie,uwierz. Ludzie mają tendencję do wytykania dziwnych rzeczy
Dziwnie się patrzy? Może właśnie zesrał się w spodnie i patrzy się na Twój wyraz twarzy czy nic nie zauważyłaś.

Odbijaj takie myśli jak piłeczkę pingpongową. Wysmiewaj je - może dziwnie mrugam? Pewnie,a do tego macham uszami jak Jar Jar Binks z Gwiezdnych Wojen.

I najważniejsze - przełam się i wychodź na dwór jeśli sprawia Ci to przyjemność mimo lęku. Ja np mam bardzo brutalne myśli że mogę komuś coś zrobić. Za niedługo idę na strzelnicę-jak myślisz strach może spowodować że faktycznie coś zrobię? Ni ch.ja,Vladimir bałem się brutalności w grach,dziś grałem w GTA specjalnie robiąc rozpierduchę żeby udowodnić sobie że lęk się nie materializuje. Udowodnij sobie że mimo lęku nic się nie dzieje,a co najważniejsze - nie upewnaj się że wszystko jest ok,bo wtedy dajesz trollowi poza worem żarcia jeszcze deserek. Nie uciekaj przed strachem,zmierz się z nim,nie dawaj trollowi żarcia, a zagłodisz go w cholerę

florek pisze: ↑

10 grudnia 2017, o 15:10

Nerwica to taki złośliwy troll w naszym umyśle,zna nas lepiej niż my sami. Zaatakuje dokładnie to czego boimy,to,czego nawet my sami nie jesteśmy świadomi że moglibyśmy się tego bać. Pomyślałaś sobie kiedyś: "a co by było gdybym była psychopatą?pedofilem?zoofilem? Gdybym komuś zrobiła krzywdę? Czy naprawdę kogoś kocham?itp,itd." Każdą taką myślą podajesz nerwicy-trollowi na tacy kolejny wór żarcia,kóry z ochotą zeżre. I jak się napasie,zbierze dupę w troki i pójdzie na spacerek po twoim sumieniu i lękach,powodując wszelkie związane z tym cierpienia które czujesz.

Może dziwnie mrugasz? Czemu niby miałabyś tak robić?
Nikt Ci z litości nie powie? Powie,uwierz. Ludzie mają tendencję do wytykania dziwnych rzeczy
Dziwnie się patrzy? Może właśnie zesrał się w spodnie i patrzy się na Twój wyraz twarzy czy nic nie zauważyłaś.

Odbijaj takie myśli jak piłeczkę pingpongową. Wysmiewaj je - może dziwnie mrugam? Pewnie,a do tego macham uszami jak Jar Jar Binks z Gwiezdnych Wojen.

I najważniejsze - przełam się i wychodź na dwór jeśli sprawia Ci to przyjemność mimo lęku. Ja np mam bardzo brutalne myśli że mogę komuś coś zrobić. Za niedługo idę na strzelnicę-jak myślisz strach może spowodować że faktycznie coś zrobię? Ni ch.ja,Vladimir bałem się brutalności w grach,dziś grałem w GTA specjalnie robiąc rozpierduchę żeby udowodnić sobie że lęk się nie materializuje. Udowodnij sobie że mimo lęku nic się nie dzieje,a co najważniejsze - nie upewnaj się że wszystko jest ok,bo wtedy dajesz trollowi poza worem żarcia jeszcze deserek. Nie uciekaj przed strachem,zmierz się z nim,nie dawaj trollowi żarcia, a zagłodisz go w cholerę

Ptasiek pisze: ↑

10 grudnia 2017, o 16:37

florek pisze: ↑

10 grudnia 2017, o 15:10

Nerwica to taki złośliwy troll w naszym umyśle,zna nas lepiej niż my sami. Zaatakuje dokładnie to czego boimy,to,czego nawet my sami nie jesteśmy świadomi że moglibyśmy się tego bać. Pomyślałaś sobie kiedyś: "a co by było gdybym była psychopatą?pedofilem?zoofilem? Gdybym komuś zrobiła krzywdę? Czy naprawdę kogoś kocham?itp,itd." Każdą taką myślą podajesz nerwicy-trollowi na tacy kolejny wór żarcia,kóry z ochotą zeżre. I jak się napasie,zbierze dupę w troki i pójdzie na spacerek po twoim sumieniu i lękach,powodując wszelkie związane z tym cierpienia które czujesz.

Może dziwnie mrugasz? Czemu niby miałabyś tak robić?
Nikt Ci z litości nie powie? Powie,uwierz. Ludzie mają tendencję do wytykania dziwnych rzeczy
Dziwnie się patrzy? Może właśnie zesrał się w spodnie i patrzy się na Twój wyraz twarzy czy nic nie zauważyłaś.

Odbijaj takie myśli jak piłeczkę pingpongową. Wysmiewaj je - może dziwnie mrugam? Pewnie,a do tego macham uszami jak Jar Jar Binks z Gwiezdnych Wojen.

I najważniejsze - przełam się i wychodź na dwór jeśli sprawia Ci to przyjemność mimo lęku. Ja np mam bardzo brutalne myśli że mogę komuś coś zrobić. Za niedługo idę na strzelnicę-jak myślisz strach może spowodować że faktycznie coś zrobię? Ni ch.ja,Vladimir bałem się brutalności w grach,dziś grałem w GTA specjalnie robiąc rozpierduchę żeby udowodnić sobie że lęk się nie materializuje. Udowodnij sobie że mimo lęku nic się nie dzieje,a co najważniejsze - nie upewnaj się że wszystko jest ok,bo wtedy dajesz trollowi poza worem żarcia jeszcze deserek. Nie uciekaj przed strachem,zmierz się z nim,nie dawaj trollowi żarcia, a zagłodisz go w cholerę

Chyba sobie to wydrukuje. Tak samo ignorowac somatyki?