Mam to samo, także luz. od 14.09 przeżywam ponownie, że jestem chory na schizofrenię. Wcześniej depresja trwało to jakieś 2 tygodnie, ale odkąd pojawiła się "schizofrenia" to już chyba nie mam nerwicyweird_thoughts pisze: ↑18 września 2017, o 13:55Chciałam stworzyć swój wątek, ale że nerwica odebrała mi koncentrację, piszę tutaj. Krótko, zwięźle i na temat
Zaczęło się od upalnego dnia, kiedy na spacerze dopadło mnie uczucie 'zaraz zemdleję, będę leżeć na środku ulicy i umrę'. Nie wiem jakim cudem przeszłam z tym uczuciem kilka kilometrów, a kiedy wróciłam do domu stwierdziłam, że to na pewno przez pogodę. Później były dni kiedy miałam wysokie ciśnienie, mdłości, ogólne osłabienie i milion wątpliwości w głowie - co to jest.
Dopiero ostatnie objawy doprowadziły mnie do tego forum i uświadomiły, że to nerwica. Choć myśli mówią - zwariowałaś! masz schizofrenię! Klasyka nerwicy, wiem; ale moje myśli już nie. Miałam dzień kiedy myślałam, że lepiej żebym wylądowała w psychiatryku, bo nic i nikt mi nie pomoże, w końcu na pewno tracę rozum. Ostatnio nie mogę siedzieć sama w domu (mam to szczęście, że zawsze ktoś jest), bo jak ktoś wyjdzie to myślę, że wyskoczę przez okno, dostanę jakiejś psychozy i wyjdę na idiotkę. Nie umiem sobie z tym poradzić. Kiedy jest lepiej to wiem, że to absurdalne, bo otwieram okno, wychodzę na balkon. Niestety kiedy przychodzi atak myślę, że zrobię zaraz coś głupiego. Boję się, że któregoś dnia obudzę się i całkiem stracę rozum, przez co codziennie wstaję z niepokojem.
Czytam forum, wiem, że Wasze objawy są i były podobne, ale kiedy jest trochę gorzej to dochodzę do wniosku, że u mnie to na pewno początek schizofrenii. Nie mam omamów, nie słyszę głosów, ale mam dziwne myśli, które sieją spustoszenie w mojej głowie i kiedy mają nade mną kontrolę to od razu stwierdzam - normalna już nie będziesz, to nie jest nerwica. Błędne koło
Generalnie mam cały czas wkręcanie się w choroby psychiczne. Już przerabiałem schizofrenię (kiedyś), CHAD, borderline, depresję (to cały czas wraca). Choroby fizyczne też już przerabiałem (guzy, białaczki, anemie, sm, raki, zawały) ale jakoś mi przeszło. Najgorsze są te objawy psychiczne tego się boję, bo jakoś nie boję się objawów fizycznych, chociaż takie stany przed zemdleniem nie są przyjemne.
bo nieraz nie wiem która wersja mnie jest bardziej prawdziwa - ta zdrowa, która wie że lęki to iluzja. Czy ta chora, która żyje w świecie lęków i podświadomie cały czas na nie czeka, bo w końcu lęk i tak przyjdzie, a tak w ogóle 'to i tak już zwariowałaś'.
✌
)- jak masz nie chudnac skoro nie masz czasu na jedzenie, stresy i nerwica Kobieto uwierz ze nic Ci nie jest. To pierwszy krok . Najtrudniejszy niestety. Trzymam kciuki wierzę że daaż radę!!!!
ale to jest wszystko do przepracowania .
